(...) Ἐταπεινώθη τόσο, ποὺ μόνον ἕνας Θεὸς μπορεῖ νὰ ταπεινωθῆ. Ἡ ταπείνωσί του ἡ ἔσχατη, ἡ κάθοδος στὸν ἄδη τέτοιας δοκιμασίας, ξεπερνᾶ τὶς ἀνθρώπινες δυνατότητες. Αὐτὸς δὲν εἶναι μόνον ἄνθρωπος, εἶναι Θεάνθρωπος. Καὶ αὐτὸ φανερώνεται, ὄχι μόνο στὴ δόξα Του, ἀλλὰ καὶ στὴν ἀδοξία, ποὺ ὑπέστη χάριν τῆς σωτηρίας μας: "Οὕτως ἀδοξήσει ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων τὸ εἶδος σου"(Ἠσ. 52,14). Ξεπέρασε τὰ ὅρια τοῦ ἀνθρώπου καὶ στὴν ἀδοξία, στὴν ταπείνωσι, στὴν κάθοδο(....)
Ἀρχιμανδρίτου Βασιλείου (Γοντικάκη), Τὸ κάλλος θὰ σώση τὸν κόσμο, ἔκδ. Ἱερᾶς Μονῆς Ἰβήρων,Ἅγιον Ὄρος 2010, σελ.12.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου