Στιγμές πληρωματικής χαράς που ποτέ δεν
έρχονται. (Τίποτε εξάλλου δεν μας χαρίζεται). Μένει μόνο ένα «κάποια
άλλη στιγμή», που ποτέ δεν πραγματώνεται.
Είναι διγαμία να αδημονείς
ελπίζοντας και να ονειρεύεσαι υποφέροντας. Και είναι ζείδωρος τελικά
ένας ανεξάλειπτος μεσσιανισμός του απραγματοποίητου.
Στην ανερμάτιστη πυκνοκατοικημένη μοναξιά μου δεν έχει θέση ούτε σταγόνα στιγμιαίας υπαρξιακής πλήρωσης.
Προτιμώ την ετερότητα. Είναι η αναπνοή του είναι μου.
Ιούλιος 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου