Γ. Δελαστίκ, Μόνη της η κυβέρνηση

 Πηγή: Έθνος, 29-5-2011

Δεν υπήρχε πιθανότητα επιτυχίας του πραγματικού στόχου της προχθεσινής σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κάθε ψύχραιμος και σοβαρός αναλυτής το εκτιμούσε αυτό εκ των προτέρων και φυσικά το αποτέλεσμα της σύσκεψης τον δικαίωσε. Οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί ήταν περιττοί. Το επιδιωκόμενο εκ μέρους του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου ήταν να πιεστεί ακόμη περισσότερο ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, μήπως και φοβηθεί και συναινέσει τελικά στην πολιτική του Μνημονίου της κυβέρνησης με την ΕΕ και το ΔΝΤ όπως αυτή υλοποιείται σήμερα, συμπεριλαμβανομένου βεβαίως και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Απέτυχε παταγωδώς αυτή η προσπάθεια του πρωθυπουργού, παρά την εκστρατεία καλλιέργειας κλίματος φόβου που εξαπέλυσε η κυβέρνηση.

Ο Α. Σαμαράς αρνήθηκε να συναινέσει στην "αποδεδειγμένα λανθασμένη κυβερνητική συνταγή", όπως τη χαρακτήρισε. "Δεν συναινώ στο λάθος" επανέλαβε. Πρόβαλε ως διέξοδο την επαναδιαπραγμάτευση και κατήγγειλε τον πρωθυπουργό ότι "δεν έχει διάθεση για συναίνεση σε επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου", την οποία προτείνει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Πολιτικά ανόητο θα ήταν άλλωστε εκ μέρους του προέδρου της ΝΔ να τηρήσει διαφορετική στάση τη στιγμή αυτή. Είναι κάτι παραπάνω από εξόφθαλμη σήμερα η πλήρης αποτυχία του Μνημονίου - αν βεβαίως υποτεθεί ότι στόχος του Μνημονίου ήταν η δημοσιονομική εξυγίανση της Ελλάδας και όχι η λεηλασία των μισθών και των συντάξεων των Ελλήνων. Μετά από έναν χρόνο εφαρμογής του Μνημονίου, η Ελλάδα όχι μόνο δεν σώθηκε, αλλά βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στο χείλος της χρεοκοπίας.

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε από τη ΝΔ το δημόσιο χρέος στο ύψος του 115% του ΑΕΠ (ή 125% με τις "διορθώσεις") και στα τέλη Μαρτίου το είχε ήδη εκτοξεύσει στο... 154% του ΑΕΠ, ενώ το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών εκτιμά ότι στο τέλος της φετινής χρονιάς το δημόσιο χρέος θα έχει ανέλθει στο πρωτοφανές και εφιαλτικό... 163,5% του ΑΕΠ! Από φέτος μέχρι και στο τέλος του 2015, δηλαδή σε μια πενταετία, η Ελλάδα πρέπει να βρει λεφτά να πληρώσει κρατικά ομόλογα που λήγουν αξίας... 205 δισεκατομμυρίων ευρώ!!! Πού να βρει η όποια κυβέρνηση να της δανείσουν 200 δισεκατομμύρια ευρώ;

Αδύνατο να βρεθούν αυτά τα λεφτά - και τα ποσά που αναφέραμε δεν συμπεριλαμβάνουν το νέο δάνειο 50-60 δισεκατομμυρίων ευρώ που ετοιμάζεται να πάρει η κυβέρνηση με το νέο Μνημόνιο. Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να βρει η Ελλάδα τα ποσά αυτά στις αγορές. Μάλιστα το 2014, την πρώτη χρονιά μετά τη λήξη του Μνημονίου, η τότε κυβέρνηση πρέπει να πληρώσει ομόλογα που λήγουν αξίας... 58 δισεκατομμυρίων ευρώ! Υπάρχει κανένας που πιστεύει ότι μόλις -υποτίθεται- βγούμε από το Μνημόνιο, θα τρέξουν οι αγορές να δανείσουν τη χώρα 60 δισεκατομμύρια;

Αναπότρεπτη η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους κάτω από αυτές τις συνθήκες. Η άγρια διαπάλη για το πότε θα γίνει και κυρίως ποια μορφή θα πάρει έχει ήδη ξεκινήσει ανάμεσα στις κυβερνήσεις, τις ιδιωτικές τράπεζες και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η έκβαση της σύγκρουσης ανάμεσα σε αυτά τα κέντρα θα καθορίσει την τύχη του ελληνικού λαού και κανείς δεν θα ρωτήσει την κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία παραμένει θεατής που πειθήνια εκτελεί όποιες εντολές της δίνουν οι ξένοι δανειστές.

Συναίνεση στην καταστροφή που επέρχεται με μαθηματική πλέον βεβαιότητα και πολιτική συνυπευθυνότητα της ΝΔ στη χρεοκοπία της χώρας ζητάει από τον Αντώνη Σαμαρά ο Γιώργος Παπανδρέου, διαπιστώνοντας πλέον το αδιέξοδο στο οποίο οδήγησε τη χώρα η πολιτική του Μνημονίου που ακολούθησε ο ίδιος. Πώς θα ήταν άραγε δυνατόν να συμφωνήσει σε κάτι τέτοιο ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Θα ήταν παράλογο.

Η κυβέρνηση έμεινε μόνη μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Αυτό είναι το σωστό. Αυτήν εξέλεξε ο λαός -με τεράστια διαφορά- για να κυβερνήσει. Αυτή υπέγραψε το Μνημόνιο. Λογικό είναι λοιπόν αυτή να κριθεί από το λαό για την πολιτική που ακολούθησε και με την οποία διαφωνεί η τεράστια πλειοψηφία των Ελλήνων.