ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ-ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

(ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ):ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΛΚΗ: "Εμμένοντες αναμένομεν"



Τό ἑσπέρας τῆς 29ης Αυγούστου ὁ Πατριάρχης διεπεραιώθη εἰς τήν . Μονήν Ἁγίας Τριάδος Χάλκης καί ἐχοροστάτησε κατά τόν ἐν αὐτῇ τελεσθέντα Ἑσπερινόν καί ἐν συνεχείᾳ ἐτίμησε διά τῆς ὑψηλῆς Αὐτοῦ παρουσίας τήν ἔναρξιν τῆς διοργανουμένης ἐν τοῖς χώροις τῆς . Θεολογικῆς Σχολῆς ὁμαδικῆς εἰκαστικῆς ἐκθέσεως, μέ θέμα «Ἰχνηλατώντας τήν Κωνσταντινούπολη», ὁμιλήσας καταλλήλως, τῇ παρουσίᾳ τοῦ Ἐξοχ. Ὑπουργοῦ Πολιτισμοῦ καί Τουρισμοῦ τῆς Ἑλλάδος κ. Παύλου Γερουλάνου, τοῦ Ἐντιμ. κ. Νικήτα Κακλαμάνη, Δημάρχου Ἀθηναίων, καί ἄλλων προσωπικοτήτων ἐντεῦθεν τε καί ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ.

Ο Μ Ι Λ Ι Α
ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗΝ ΕΝΑΡΞΕΩΣ
ΤΗΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΕΩΣ
ΕΝ Τῌ ΙΕΡᾼ ΘΕΟΛΟΓΙΚῌ ΣΧΟΛῌ ΧΑΛΚΗΣ
(29 Αὐγούστου 2010)

Πολλαί ἐκδηλώσεις ἐγένοντο καί γίνονται κατά τό ὑπερμεσοῦν παρόν ἔτος ἐν τῇ Πόλει ἡμῶν, λόγῳ τῆς καθιερώσεως αὐτῆς ὡς πολιτιστικῆς πρωτευούσης τῆς Εὐρώπης.
Κατεβλήθη ἐκ μέρους τῶν ἀρχῶν πᾶσα προσπάθεια ὅπως ἀναδειχθῇ ἡ πόλις «προκαθεζομένη τῆς Εὐρώπης», ἵνα κατά Γρηγόριον τόν Θεολόγον εἴπωμεν. Ἔργον καί ἐγχείρημα δύσκολον καί ἐν πολλοῖς δυσκατόρθωτον. Ἄχρι τοῦδε πολλαί ἐκδηλώσεις ἐγένοντο. Αἱ πλεῖσται ἐπιτυχεῖς. Πιστεύομεν ἀκραδάντως ὅτι καί ἡ ἐν τῇ Θεολογικῇ ταύτῃ Σχολῇ ἔκθεσις εἰκαστικῶν τεχνῶν, ἡ σχέσιν ἄμεσον ἔχουσα πρός τήν τῶν πόλεων Ἄνασσαν, θά στεφθῇ ὑπό πλήρους ἐπιτυχίας.
Εὑρισκόμεθα εἰς νῆσον μικράν, ἀντιστρόφως ἀνάλογον σχέσιν ἔχουσαν πρός τήν μεγάλην ἱστορίαν αὐτῆς. «Παπάζ - ἀντασί» ἐκαλεῖτο ὑπό τῶν ἐντοπίων τό πάλαι. Νῆσος τῶν παπάδων δηλαδή, καί τοῦτο διότι καθ᾿ ἡμέραν ἔβλεπαν ἐν τῇ ἀποβάθρᾳ, εἰς ἐποχήν ἐλευθέρας ρασοφορίας, ἀποβιβαζομένους καί ἐπιβιβαζομένους εἰς τά πλοῖα τῆς γραμμῆς κληρικούς ἐκ περάτων γῆς. Οἱ πλεῖστοι ἀνήρχοντο καί κατήρχοντο πεζῇ πρός καί ἀπό τοῦ λόφου τῆς Ἐλπίδος. Ἡ ἐν μέσῳ τῶν πεύκων γραφική ἀτραπός ὑπάρχει εἰσέτι καί διηγεῖται πόσον ἦσαν «ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων τήν εἰρήνην, τῶν εὐαγγελιζομένων τά ἀγαθά» (Ρωμ. Ι’, 15 πρβλ. Ἡσαΐου ΝΒ’, 7). Σήμερον ἐλάχιστοι οἱ ἐν τῇ ὁδῷ ταύτῃ διασταυρούμενοι. Καί δέν λέγουν οἱ παράγοντες: «Εὐλογία Κυρίου ἐφ᾿ ἡμᾶς, εὐλογήκαμεν ὑμᾶς ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Ψαλμ. ΡΚΗ’, 8).


Ἀνοικτή παραμένει, ὑπό τήν πεφωτισμένην ἡγουμενίαν τοῦ προσφιλοῦς ἀδελφοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Μοσχονησίων κυρίου Ἀποστόλου, ἡ Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Τριάδος. Δέχεται τούς πολυπληθεῖς προσκυνητάς –καί ὄχι μόνον- ἐν ἀγάπῃ πολλῇ καί ἐν αὐταπαρνήσει, παρ᾿ ὅλην τήν λειψανδρίαν. Ἀπό τοῦ ἁγίου Βήματος τοῦ Καθολικοῦ ἕως καί τῆς ἐσχατιᾶς τοῦ ἀπεράντου κήπου, τά πάντα εἶναι εὐτάκτως τοποθετημένα, ἐν καθαριότητι οὐ τῇ τυχούσῃ, μέ πολύ «μεράκι» ὡς θά ἐλέγομεν. Καί ἰδού, σήμερον, καί ἔκθεσις εἰκαστικῶν τεχνῶν φιλοξενεῖται εἰς τάς αἰθούσας αἱ ὁποῖαι παλαιότερον ἔσφυζον ἀπό καθηγητάς καί μαθητάς, γέλωτας καί συγκινήσεις, ἀγῶνας καί ἀγωνίας, ὄνειρα καί στοχασμούς.
Κλειστή ὅμως ἀπό τοῦ 1971 ἐξακολουθεῖ νά παραμένῃ ἡ περίπυστος αὕτη Θεολογική Σχολή, ἡ ἀπό τοῦ 1844 ἀδιακόπως καί ἀπροσκόπτως μέχρι τότε λειτουργήσασα. Καί τοῦτο συνέβη παρά πᾶσαν προσδοκίαν. Αἱ παρακλήσεις ἡμῶν εἰς οὐδέν ἤνυσαν. Κατανοοῦν οἱ ἁρμόδιοι τό ἄδικον ἀναστολῆς τῆς λειτουργίας, ὑπόσχονται λύσιν, ἀλλ᾿ οὐδέν πλέον τούτου –τοὐλάχιστον πρός τό παρόν.

Ὅμως ὁ λόφος καλεῖται «λόφος τῆς ἐλπίδος» καί «ἡ ἐλπίς οὐ καταισχύνει» (Ρωμ. Ε’, 5). Ἐκ τοῦ πυξίου τῆς μυθικῆς Πανδώρας ἀπέπτησαν τά πάντα, ἀλλ᾿ ἔμεινεν ἡ ἐλπίς. Ἐμμένομεν, κρούομεν θύρας, ἡμεδαπάς καί ἀλλοδαπάς, καίτοι γνωρίζομεν ὅτι «εἶναι δύσκολαις ᾑ θύραις, ὅταν ἡ χρεία ταῖς κουρταλῇ». Ἔχομεν ἀνάγκην τῆς προσευχῆς πάντων ὑμῶν. Ἡ Σχολή πρέπει καί πάλιν νά λειτουργήσῃ. Οἱ λόγοι εἶναι προφανεῖς. Ἐξ ἄλλου, τά πάντα εἶναι ἕτοιμα πρός δοχήν σπουδαστῶν, ἀπό τῶν μαυροπινάκων καί τῶν θρανίων, ἕως τῶν σπόγγων καί τῆς κιμωλίας. Ἕν λείπει: Μία ὑπογραφή. Ἐμμένοντες ἀναμένομεν.
Κηρύττομεν, λοιπόν, τήν ἔναρξιν τῆς σπουδαίας ταύτης ἐκθέσεως εἰκαστικῶν τεχνῶν ἐν ταῖς αἰθούσαις τῆς Σχολῆς, εὐλογοῦντες πάντας τούς καλλιτέχνας καί τούς κοπιάσαντας διά τήν εὐπρόσωπον ταύτην παρουσίασιν.
Ἔστω ἡ παροῦσα ἔναρξις, προανάκρουσμα ἐπαναλειτουργίας τῆς Σχολῆς, καί ἔμμεσος κροῦσις κώδωνος ἐνάρξεως μαθημάτων καί πάλιν. Ναί, Κύριε, ἐλθέτωσαν ταχύ!

Ο Φάκελος της Κύπρου στη λογοτεχνία



Ο ρόλος του Μακάριου, η εισβολή του «Αττίλα», η καταστροφή, η διχοτόμηση
 
Του Θεόδωρου Ι. Ζιάκα

πηγή: Καθημερινή, 29-8-2010/αναδ. Αντίφωνο


Άντης Ροδίτης, Δέκα χιλιάδες μέλισσες
Μυθιστόρημα αληθινών γεγονότων, εκδόσεις Αρμός,Αθήνα 2010

Τα παρασιτικά κατεστημένα, που προέκυψαν στην Ελλάδα και στην Κύπρο από την εθνική καταστροφή του 1974 (τουρκική κατάκτηση), φαντάστηκαν ότι αν παραχωρήσουν τον εθνικό τους χώρο στην Ε.Ε. αυτή θα εγγυηθεί την επιβίωσή τους. Δεν άφησαν, έτσι, ούτε σπιθαμή πολιτικής, παραγωγικής και πολιτισμικής ενδοχώρας. Εσφαλαν. Και καθώς η γεωπολιτική δεν ανέχεται το κενό, το κακό σενάριο είναι να μας απορροφήσουν οι ισχυρότεροι γείτονες: ο Σιωνισμός και ο Νεοοθωμανισμός. Ενώ το καλό σενάριο, καθώς έχει μετανεωτερικό πρόσημο, υπερβαίνει κατά πολύ την τρέχουσα νοημοσύνη μας. Στις στιγμές αυτές, της απόλυτης αμηχανίας, εμφανίζεται από το πουθενά, από το κυπριακό λογοτεχνικό περιθώριο, ένα μεγάλο μυθιστόρημα. Μεγάλο με όλη τη σημασία της λέξης, γιατί φωτίζει ολόκληρη την εποχή του νεωτερικού μας «τέλους», γκρεμίζοντας τις ιδεολογικές αφηγήσεις και τα εμβληματικά είδωλα, που το υποστυλώνουν. Το «ψηλότερο» απ’ αυτά είναι ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ΄, ο Εθνάρχης, ο «Κάστρο της Μεσογείου», ο κατά κόσμον Μιχαήλ Χριστοδούλου, ο άνθρωπος που γεννήθηκε από τις πέτρες του πιο έρημου χωριού, μιας οπισθοδρομικής επαρχίας, του πιο μακρινού ελληνικού νησιού και χάραξε όσο κανείς άλλος την πορεία της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Ονήσιλος
Ο τίτλος του Μυθιστορήματος παραπέμπει στον Ονήσιλο, τον νεαρό Κύπριο επαναστάτη, για τον οποίο μιλά ο Ηρόδοτος και έγραψε το συνταρακτικό ποίημά του ο μεγάλος Κύπριος ποιητής Παντελής Μηχανικός. Θαρρώντας ότι οι Κύπριοι πρέπει να πάψουν να είναι δούλοι των Περσών, ο Ονήσιλος στράφηκε εναντίον του «ρεαλιστή» βασιλιά αδελφού του, τον ανέτρεψε και ενώθηκε με τους ξεσηκωμένους Ελληνες της Ιωνίας. Αλλά τον πρόδωσαν. Και κρέμασαν το κεφάλι του στην πύλη της Σαλαμίνας (δίπλα στη σημερινή Αμμόχωστο). Στο καύκαλό του όμως πήγε κι έφτιαξε την κυψέλη του ένα μελίσσι. Για το παράδοξο του πράγματος το Μαντείο έδωσε ξεκάθαρο χρησμό: «Την μεν κεφαλήν κατελόντας θάψαι, Ονησίλω δε θύειν ως ήρωι ανά παν έτος». Ο Ονήσιλος έγινε έτσι το διαχρονικό σύμβολο του αγώνα για την Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Σύμβολο που θεμελιώνει ταυτότητα. Και εισβάλλει σαν εφιάλτης το 1975, να μας ταράξει τον ύπνο, με τους αδυσώπητους στίχους του Παντελή Μηχανικού: «Δέκα χιλιάδες μέλισσες έστειλε ο Ονήσιλος / κι όλες ψοφήσανε πάνω στο παχύ μας δέρμα / χωρίς τίποτε να νιώσουμε».
Οι μέλισσες του Μηχανικού είχαν στόχο τον Μακάριο, γιατί αυτός ήταν που φορούσε το «παχύ μας δέρμα». Αλλες δέκα χιλιάδες, από το ίδιο μελίσσι, εξαπολύει σήμερα κατά πάνω μας, στα χνάρια του Μηχανικού, ο ποιητής Αντης Ροδίτης. -Κατά πάνω μας, γιατί εξακολουθούμε να μην καταλαβαίνουμε ότι οι συμφορές που μας βρήκαν έχουν την πηγή τους στο ξεπούλημα της Ενωσης. Εδώ ο συγγραφέας εισάγει ένα απίστευτο γεγονός, το γεγονός-κλειδί του Μυθιστορήματος: Στις 20 Αυγούστου 1964, ο Πέτρος Γαρουφαλιάς, υπουργός Εξωτερικών του Γεωργίου Παπανδρέου, κομίζει στον Μακάριο, εκ μέρους της ελληνικής Κυβέρνησης, αμερικανική πρόταση άμεσης Ενωσης, χωρίς τα γνωστά ανταλλάγματα προς την Τουρκία των δύο σχεδίων Ατσεσον. Το ειδικό βάρος της υπερδύναμης και η παρουσία στην Κύπρο ελληνικής Μεραρχίας με δύναμη Σώματος στρατού, απέτρεπαν εκ προοιμίου κάθε ενδεχόμενη τουρκική απειλή. Ποια ήταν η απάντηση του Εθνάρχη μας; Απέρριψε την πρόταση!
Αν ο Μακάριος δεχόταν την Ενωση, οι Αμερικανοί δεν θα στρέφονταν προς την Τουρκία. Η Κύπρος θα γινόταν ένα ελληνικό νησί σαν όλα τα άλλα. Ούτε Δικτατορία θα είχαμε, ούτε τουρκική κατάκτηση. Ούτε πρόσφυγες, ούτε αγνοούμενους. Και βέβαια ούτε το χειρότερο απ’ όλα: τα βαμπιρικά εκβλαστήματα της καταστροφής. Αλλη θα ήταν η θέση του Ελληνισμού στον κόσμο. Το «εάν» όμως και τα υποθετικά σενάρια, δεν έχουν νόημα στην ιστορία, μας νουθετεί αυστηρά η κρατούσα ιστοριογραφική επιστήμη. Ο,τι έγινε, καλώς καμωμένο. Αυτό επέβαλαν οι συνθήκες - αυτό έγινε. Κι αν δεν έγινε κάτι άλλο, δεν θα ήταν εφικτό. Και εν πάση περιπτώσει είναι θέμα ενδελεχούς επιστημονικής έρευνας και ειδικών πανεπιστημιακών διατριβών. Τι θέλουν και ανακατεύονται εδώ οι ποιητές; Τίποτα τέτοιο δεν συνέβη στις 20 Αυγούστου 1964. Δεν μπορεί η πραγματικότητα να είναι άλλη απ’ αυτήν που δέχονται τα καλά τα κόμματά μας, όλα χωρίς εξαίρεση. Για την καταστροφή φταίει η ιμπεριαλιστική Αμερική και η χουντική Ελλάδα – τέλος. Οχι οι καημένοι οι Κύπριοι κι ο μεγάλος χαρισματικός τους Ηγέτης.

Αρχεία του Φόρεϊν Οφις
Ο αναγνώστης δεν είναι βέβαια ιστοριοδίφης, για να ξέρει τι λένε τα αρχεία του Φόρεϊν Οφις. Αυτό που ξέρει είναι ότι κάτι δεν πάει καλά με την κυρίαρχη αφήγηση. Γιατί δεν είναι δυνατόν, ενώ έχεις έναν τόσο μεγάλο Ηγέτη και βαδίζεις συνεχώς από θρίαμβο σε θρίαμβο, να καταλήγεις στην καταστροφή. Θα ακούσει, λοιπόν, ευχαρίστως τη «φανταστική» αφήγηση των Μελισσών: Η Ενωση εγκαταλείφθηκε και η καταστροφή έγινε αναπόφευκτη, όχι γιατί ήταν «ανέφικτη», αλλά γιατί απλά δεν συνέφερε. α) Τον ίδιο τον «Εθνάρχη». β) Την κυπριακή άρχουσα οικονομική τάξη, η οποία θα ζημιωνόταν από την ένωση με την Ψωροκώσταινα. γ) Το ΑΚΕΛ, που «ήθελε την Ενωση», αλλά «μιας ελεύθερης Κύπρου με μια ελεύθερη -μη νατοϊκή- Ελλάδα». Ολα τούτα μαζί ήταν το «παχύ μας δέρμα», πάνω στο οποίο ψόφησαν οι μέλισσες του Ονήσιλου. Οι μέλισσες της εθνικής συνείδησης.
Ωραία, δεν νιώσαμε τα τσιμπήματα. Δεν μας «συνέφερε». Δεν ξέραμε όμως ότι το εθνικό συμφέρον είναι η βάση των προσωπικών και των ταξικών συμφερόντων; Το υποτιμήσαμε λοιπόν. Και το πουλήσαμε. Αλλά, πού θα στηρίξουμε τώρα την επιβίωσή μας; Στην «παγκοσμιοποίηση»; Στην «ευρωπαϊκή σύγκλιση»; Ή στον Νταβούτογλου; Ω της εθνικής κουταμάρας βάθος αμέτρητο.

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Εκοιμήθη ο Μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης

φωτό: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=14869
Εκοιμήθη  σήμερα Σάββατο, 28 Αυγούστου 2010 ο αγωνιστής Μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης σε ηλικία 104 ετών, μια ημέρα σημαδιακή αφού στο Άγιον Όρος εορτάζεται σήμερα με το παλαιό η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Να σημειωθεί, ότι ο Μητροπολίτης Αυγουστίνος νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο της Φλώρινας για 26 ημέρες, μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη, ενώ την τελευταία ημέρα παρουσίασε νεφρική ανεπάρκεια.
Επίσης, αξίζει να αναφερθεί, ότι χθες Παρασκευή ο Μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνος, κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων.
Ο Μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης, γεννήθηκε στις Λεύκες Πάρου στις 20 Απριλίου του 1907.
Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1929. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1935 και Πρεσβύτερος το 1942.
Υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελος στη Μητρόπολη Αιτωλίας, ως στρατιωτικός ιερέας και ως Ιεροκήρυκας στην Αθήνα. Εξέδωσε δεκάδα περιοδικών, ίδρυσε οικοτροφία φοιτητών και μαθητών, ηγείται Ιεραποστολικής αδελφότητος Θεολόγων "Ο ΣΤΑΥΡΟΣ", εξεφώνησε κηρύγματα καθ΄ άπασαν την χώραν, συνέγραψε περί τα ογδοήκοντα δύο θρησκευτικού περιεχομένου βιβλία.
Στις 25 Ιουνίου του 1967 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας. Στις 14 Ιανουαρίου του 2000 παραιτήθηκε λόγω γήρατος.
Τέλος, στις 28 Αυγούστου 2010 εκοιμήθη σε ηλικία 104 ετών.


Δείτε και:
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=14869
http://voiotosp.blogspot.com/2010/08/1907-2010.html
http://o-nekros.blogspot.com/2010/08/blog-post_7495.html
http://antonispapagiannis.blogspot.com/2010/08/blog-post_28.html

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Άρχισαν πάλι τα αντιχριστιανικά όργανα

Διαβάζω εδώ κι εδώ ότι δήθεν οι διωγμοί κατά των χριστιανών ήταν "φανταστικοί". Και διερωτώμαι: γιατί τόσο αντιχριστιανικό μένος; Επίσης με βάση ποιες πηγές  και ποιά τεκμήρια λέγονται όλα αυτά; Η απλή παραπομπή στο πολύτομο βιβλίο Η εγκληματική ιστορία του Χριστιανισμού, προσωπικά δεν μου λέει τίποτα και μάλιστα όταν η παραπομπή δεν είναι πλήρης (τόμος-είπαμε πολύτομο το έργο-, σελίδες κλπ). Αυτά εμένα μου θυμίζουν προπαγάνδα (ή -το χειρότερο-είναι δηλωτικά ημιμάθειας). Με τη λογική τους μπορώ να πω κι εγώ ότι δεν τα έγραψε αυτά ο  Deschner, αφού δεν αναφέρουν τόμο και σελίδα! Καταλαβαίνετε φίλες και φίλοι το παράλογον της ιστορίας.

Μια τεκμηριωμένη απάντηση στα ανωτέρω δείτε εδώ.

Για να μην βγούν όμως ορισμένοι "καλοπροαίρετοι" και μας πούν ότι είμαστε "μονομερείς" προσθέτουμε και τον "αντίλογον": 

Υπάρχει βεβαίως και το κλασσικό έργο του Σ. Κρουά, Ο Χριστιανισμός και η Ρώμη, Αθήνα 2005, εκδ. ΜΙΕΤ,μετάφραση Ιωάννα Κράλλη, όπου ο συγγραφέας παρά τις μαρξιστικές του καταβολές, παρουσιάζει το θέμα με αντικειμενικότητα, χωρίς αντιχριστιανικούς φανατισμούς και παρερμηνείες. Παρά το γεγονός ότι "αποδομεί" την κλασσική χριστιανική εκκλησιαστική ιστορία, έχει μια αντικειμενική ματιά, που είναι καρπός της πολυετούς έρευνας του στις πηγές. Όταν το είχα πρωτοδιαβάσει με "ξένισε" αυτή η τάση του να σχετικοποιήσει  τα των διωγμών. Μετά κατάλαβα ότι ως ιστορικός αναζητά πρόσωπα, γεγονότα, μαρτυρίες, τεκμήρια για να ανασυνθέσει αντικειμενικά (ει δυνατόν) την ιστορική του αφήγηση. Δυστυχώς ο τελειομανής Σ. Κρουά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το εγχείρημα του.

Παραθέτουμε δυο μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο Ο Χριστιανισμός και η Ρώμη (οι επισημάνσεις και οι αγκύλες δικές μας): 

(...)Όπως λέει ο Τερτυλιανός: 
Οι εθνικοί θεωρούν τους χριστιανούς αιτία κάθε δημόσιας καταστροφής, καθε δυστυχίας, που πλήττει τους ανθρώπους. Άν ο Τίβερης ξεχειλίσει ή αν ο Νείλος δεν ξεχειλίσει,αν έρθει ξηρασία ή γίνει σεισμός,άν πέσει λιμός ή θανατηφόρα επιδημία, αμέσως υψώνεται η κραυγή: "Οι χριστιανοί στα λιοντάρια"
Μερικές φορές έγιναν λιντσαρίσματα. Είναι αδύνατον να φανταστούμε έστω και κατά προσέγγιση τον συνολικό αριθμό των μαρτύρων ή να υπολογίσουμε τη συχνότητα των διωγμών. Ωστόσο ο κανόνας ότι οι χριστιανοί μπορούσαν να γίνουν αντικείμενο επίθεσης μόνο με επίσημη καταγγελία και ότι δεν θα έπρεπε να αναζητούνται, πιθανότατα να λειτούργησε γι' αυτούς προστατευτικά αφού οι διωγμοί σπανίως ήταν σκληροί, εκτός από εποχές όπου μια καταστροφή έπληττε το λαό. Τουλάχιστον από την εποχή του Τραιανού και μετά οι ρωμαικές αρχές θα πρέπει να αισθάνονταν ότι είχαν εδραιώσει μια πολύ λογική μέθοδο αντιμετώπισης αυτών των "αθέων"(μν. έργον, σελ.134-135).
 ***
Ο Μεγάλος Διωγμός, ο οποίος ξεκίνησε στην αρχή του 303, ήταν η σκληρότερη δοκιμασία που αντιμετώπισαν ποτέ οι χριστιανικές εκκλησίες, τουλάχιστον στο ανατολικό τμήμα της αυτοκρατορίας, όπου διήρκεσε δέκα χρόνια. Στη Δύση ο διωγμός ήταν πολύ πιο ήπιος, καθώς εκεί διήρκεσε μόνο δυο χρόνια και το μόνο διάταγμα που επιβλήθηκε(...) [προέβλεπε] την καταστροφή εκκλησιών, την απαγόρευση των λειτουργιών και τη διαταγή να παραδοθούν όλα τα ιερά βιβλία και η περιουσία της εκκλησίας.(...)
Ο αριθμός των μαρτύρων στην Ανατολή ήταν ίσως μεγάλος, αλλά τα πλήρη στοιχεία που διαθέτουμε είναι αυτά που μας παραθέτει ο Ευσέβιος για την Παλαιστίνη, όπου μαρτύρησαν εκατό άνθρωποι (μν.έργον,σελ.147-148).
Δεν τα λέω αυτά εγώ, τα λέει ο Σ. Κρουά (για να μην ξεχνιόμαστε). Δεν πιστεύω κι αυτός να ήταν "φαντασιόπληκτος" και "αφελής"...






 

ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ-ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ


http://www.youtube.com/watch?v=Ill2Y99aYAc&feature=related
upoader: manolog3

Δεν είμαι από εδώ     
Στίχοι-μουσική: Παύλος Παυλίδης

Μ' αρέσει να βλέπω την άσπρη γραμμή
που αφήνουνε πίσω τα αμάξια όταν τρέχουν,
να φτάνω σε πόλεις που μόλις να έχουν
ανάψει τα φώτα και μια μουσική
να φωτίζει απαλά τις ψυχές των ανθρώπων,
μες στη ματιά τους να βλέπω νερό,
να ρωτάω πως λέγεται η πόλη
και όλοι να λένε δεν ξέρω,δεν είμαι από εδώ...

Μπροστά μας ουράνια τόξα και μέρη
που έχουν αφήσει τα πάντα κι εσύ
μου λες ότι θέλεις έστω για λίγο
να μείνεις ακίνητη μες στη σιωπή,
ουρλιάζουν τα φρένα την ώρα που ο αέρας
ξαπλώνει τα στάχυα με κύματα φως,
κοιτάς μακριά στον ορίζοντα πέρα,
γυρνάς και μου λες: πάμε ήρθε ο καιρός...
πηγή στίχων: stixoi.info

“Ποιμένες Αγραυλούντες” στη Γέργερη Κρήτης (με ομιλία του Γιώργου Κοντογιώργη)


ΔΗΜΟΣ ΡΟΥΒΑ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

“Ποιμένες Αγραυλούντες” στη Γέργερη Συνάντηση 5η

“Το αρχαίο μουσικό μας αίσθημα οξύφωνο, συρτό και ρυθμικό, υπήκουε σε κλίμακες που έδεναν ιεραρχικά την φύση με τον άνθρωπο στα όρια του ήθους της κοινότητας”
                                                                                                              Στέλιος Ράμφος

    Κύριοι φορείς του αρχαίου μουσικού μας αισθήματος ήταν και είναι τα λαϊκά πνευστά όργανα που συναντιούνται για 5η συνεχή χρονιά στη Γέργερη στα πλαίσια  των πολιτιστικών εκδηλώσεων του Δήμου Ρούβα “Γιορτές της φύσης και των ανθρώπων”. 
   Στις 26/8 η Κρήτη υποδέχεται την Πελοπόννησο μια περιοχή με ¨βαριά¨ μουσική παράδοση που θα την γνωρίσουμε μέσα από το αυθεντικό τραγούδι του Παναγιώτη Λάλεζα και από το έμπειρο παίξιμο των λαϊκών πνευστών και του κλαρίνου του Αλέξανδρου Αρκαδόπουλου.
    Στις 27/8 ώρα 19.00  στο συνεδριακό κέντρο Γέργερης δύο εξαίρετοι ομιλητές συμβάλλουν με τις απόψεις τους στον προβληματισμό που αναπτύσσεται για την αξία του Δημοτικού μας τραγουδιού.  
   Ο κ. Γιώργος Κοντογιώργης καθηγητής, πρώην πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου και ο κ. Περικλής Σχινάς μουσικός, υποψήφιος διδάκτωρ εθνομουσικολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, θα μας μιλήσουν για το ατομικό και το συλλογικό στο Δημοτικό τραγούδι και την Δημοτική μουσική.
   Θα ακολουθήσει μουσική βραδιά με νέους πρωτοεμφανιζόμενους μαντουράρηδες της Κρήτης που θα μας δείξουν ότι η παράδοση λαϊκών πνευστών στην Κρήτη ξέφυγε από το κρίσιμο και οριακό σημείο που βρισκόταν πριν από λίγα χρόνια και γνωρίζει σήμερα μια καινούργια άνθιση. Θα χαρούμε επίσης την πρώτη γυναικεία παρουσία στα όργανα αυτά, την Ειρήνη Δερέμπεη.
   Αναλυτικά θα παίξουν και θα τραγουδήσουν οι:
Γιώργης Καρακωνσταντάκης (Καράλης) / ασκομαντούρα
Αποστόλης Φραγκιαδάκης / ασκομαντούρα - Κώστας Κυπριωτάκης / λαγούτο
Δημήτρης Μανουσάκης / ασκομαντούρα – Φραγκιαδάκης / λαγούτο
Ειρήνη Δερέμπεη / τραγούδι, σφυροχάμπιολο – Κάρολος Κουκλάκης / λαγούτο, μπουλγαρί
Αλέξανδρος Παπαδάκης / ασκομαντούρα, σφυροχάμπιολο – Γιάννης Βεργαδής / τραγούδι – Γιώργος Κουτρουμπάς / λαγούτο
Κωστής Μουζουράκης και νέοι της Γέργερης / ασκομαντούρες
Φραγκίσκος Μπαλτζάκης / νταούλι, ασκομαντούρα
   Ο Δήμαρχος Ρούβα Φανούριος Οικονομάκης σημειώνει : “Σαν Τοπική Αυτοδιοίκηση πιστεύουμε ότι πολιτισμό δημιουργούν οι τοπικές κοινωνίες. Έτσι μέλημα μας ήταν και είναι να διαχέονται οι όποιες εκδηλώσεις μέσα στις κοινότητες των ανθρώπων, να προκαλούν την έκφραση και την δημιουργία και όχι να τις υποκαθιστούν. Εκδηλώσεις που θα γίνονται πολιτιστικές εμπειρίες, θα προκαλούν την ενεργή συμμετοχή των ανθρώπων και δεν θα συντηρούν το σύγχρονο μοντέλο του παθητικού θεατή – καταναλωτή.
   Με χαρά μάθαμε ότι παρόμοιες εκδηλώσεις – συναντήσεις λαϊκών πνευστών γίνονται πια και σε άλλα σημεία της Ελλάδας. Συναντήσεις τσαμπούνας στα νησιά και τουλάχιστον 3 συναντήσεις γκάιντας στον Βορειοελλαδικό χώρο. Αυτές οι συναντήσεις πιστεύουμε ότι όχι μόνο θα συμβάλλουν στην αλληλογνωριμία των περιοχών μα και θα ενισχύσουν την μουσική τους ταυτότητα.”
Η προσπάθεια αυτή του Δήμου Ρούβα στηρίζεται μόνο στις δυνάμεις του και στην αγάπη με την οποία ο κόσμος αγκαλιάζει αυτές τις εκδηλώσεις. 
                              
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Γ. Λαγκαδινός


  Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

Φιλοσκοπιανοί...χάρτες της Ευρώπης

Περίεργα πράγματα ή μήπως εγώ καλοκαιριάτικα ανακαλύπτω την Αμερική;
Αν εξαιρέσετε το  site  http://mapofeurope.com 
(και κάνα-δυο ακόμη) τα περισσότερα γεωγραφικά site έχουν χάρτες της Ευρώπης, όπου εμφανίζουν τα Σκόπια με το όνομα "Μακεδονία". 
Κάντε μια έρευνα στο Google ή σε οποιαδήποτε άλλη μηχανή αναζήτησης και θα το διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι...
Δείγματος χάριν αναφέρουμε το φιλοσκοπιανό γεωγραφικό site  http://winstonwolf.pl/css,europe.html#  εκ Πολωνίας, το οποίο απροκάλυπτα την αποκαλεί "Μακεδονία". Όταν κάποιος καλός μου φίλος  υπέδειξε στον διαχειριστή του εν λόγω site το λάθος του, αυτός άρχισε να του αναμασά αυτά που λέει η αγγλική Βικιπαίδεια. Η ελληνική Βικιπαίδεια λέει μεταξύ άλλων για το θέμα:
Η χώρα [ενν.ΦΥΡΟΜ] αναφέρεται συχνά ως «Μακεδονία» εκτός Ελλάδος, πράγμα που προκαλεί σύγχυση με το ελληνικό γεωγραφικό διαμέρισμα της Μακεδονίας ή την ευρύτερη περιοχή της λεγόμενης γεωγραφικής Μακεδονίας. Στην Ελλάδα αναφέρεται ανεπισήμως από συγκεκριμένους κύκλους ενίοτε ως Δημοκρατία των Σκοπίων, Σκόπια, κράτος των Σκοπίων, πΓΔΜ ή με την αγγλική FYROM, η οποία χρησιμοποιείται και από πολλά κράτη και όλους τους διεθνείς οργανισμούς, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, το Συμβούλιο της Ευρώπης και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. Ωστόσο πολλά κράτη την έχουν αναγνωρίσει και με το αμφισβητούμενο συνταγματικό της όνομα, όσον αφορά στις διμερείς τους σχέσεις επικοινωνίας, ενώ σε διεθνές επίπεδο συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τη διεθνή ονομασία FYROM.
 Τα συμπεράσματα δικά σας αγαπητοί φίλοι...




Ανθολόγιον 47: Σπύρος Κουτρούλης

Στον νεοελληνισμό δεν κατασκευάζει το κράτος το έθνος, αλλά το έθνος δημιουργεί το κράτος.

Εναλλακτικές εκδόσεις, Αθήνα 2010,σελ. 225.


Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

Οι Αγγλοι πρεσβευτές της Κρήτης

 Πηγή&φωτό: Έθνος, 18/8/2010

Φανατικοί φιλέλληνες και «εραστές» της Κρήτης δηλώνουν δύο ζευγάρια Βρετανών, που για δέκα συνεχή χρόνια επισκέπτονται το νησί και προχθές τιμήθηκαν από τον δήμαρχο Αγίου Νικολάου Λασιθίου.


Τα δύο ζευγάρια των Αγγλων, οι Πίτσερ και Μπάκλεϊ, που γοητεύτηκαν από τους Κρητικούς και αγάπησαν τον τόπο, επισκέπτονται το νησί έως και τρεις φορές τον χρόνο! Οπως δήλωσαν, θα συνεχίσουν τα ταξίδια τους στην Κρήτη και ιδιαίτερα στον Αγιο Νικόλαο, σε πείσμα της οικονομικής κρίσης, αλλά και των πρόσφατων ανθελληνικών δημοσιευμάτων μερίδας του ξένου Τύπου.
Οι ίδιοι αποκάλυψαν στον δήμαρχο Αγίου Νικολάου Δημήτρη Κουνενάκη ότι εξοργίστηκαν από την ανθελληνική προπαγάνδα των τελευταίων μηνών και έστειλαν 12 επιστολές σε ξένα ΜΜΕ ως απάντηση στα αρνητικά δημοσιεύματα. Στις επιστολές τους υπερασπίζονται την Ελλάδα και προτρέπουν Αγγλους αλλά και τουρίστες άλλων εθνικοτήτων να επισκεφτούν άφοβα τη χώρα μας. Ο δήμαρχος του Αγίου Νικολάου, που τους δέχτηκε στο γραφείο του, συνομίλησε για ώρα μαζί τους και τους απένειμε αναμνηστικό δίπλωμα ως ένδειξη τιμής για την αγάπη τους στην Κρήτη.
«Ο Αγιος Νικόλαος είναι πανέμορφος τόπος. Οι άνθρωποι πολύ φιλικοί και φιλόξενοι, ενώ κάθε χρόνο η πόλη βελτιώνεται. ιδιαίτερα φέτος διαπιστώσαμε τεράστια διαφορά», δήλωσαν με έκδηλη χαρά οι Βρετανοί. Στην ερώτηση του δημάρχου αν διακρίνουν κάποια αρνητικά, απάντησαν ότι το μόνο πράγμα που τους ενοχλεί είναι ο εκκωφαντικός θόρυβος που κάνουν τα μηχανάκια μέσα στην πόλη. Ωστόσο, είπαν ότι αισθάνονται ασφαλείς στη χώρα μας και συγκεκριμένα στην Κρήτη, ενώ έχουν αποκτήσει πολλούς φίλους και τους νιώθουν σαν οικογένειά τους.

Ολόκληρο το άρθρο εδώ.

Ο "έρωτας" Παπανδρέου - Νετανιάχου

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

πηγή: Έθνος, 18-8-2010

Η αμοιβαία πολιτική έλξη που αισθάνονται οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας και του Ισραήλ δείχνει να είναι ακατανίκητη, τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο.

Πρώτη επίσημη επίσκεψη Ελληνα πρωθυπουργού στο Ισραήλ μετά την αναγνώρισή του από την Ελλάδα και πρώτη επίσκεψη Ισραηλινού πρωθυπουργού στη χώρα μας μέσα σε μόλις έναν μήνα (!) συνιστούν πρωτοφανές γεγονός. Είναι προφανές ότι σηματοδοτεί αλλαγή στρατηγικής εκ μέρους της Αθήνας το ότι σε έναν μήνα έγιναν όσα δεν είχαν γίνει σε... εξήντα και πλέον ολόκληρα χρόνια!
Πέρα από τις υποκριτικές ωραιοποιήσεις, η ουσία είναι πως η κυβέρνηση Παπανδρέου αποφάσισε ότι τη συμφέρει να εγκαταλείψει τους Παλαιστινίους και τους Αραβες και να εναγκαλιστεί πολιτικά τους Ισραηλινούς. Εμβρόντητος είδε χθες ο κάθε ενημερωμένος παρατηρητής τον Γιώργο Παπανδρέου να υιοθετεί πλήρως τη γραμμή του Νετανιάχου και των Ισραηλινών κατακτητών στο Παλαιστινιακό: ενώ ακόμη και οι Αμερικανοί απαιτούν από τον Νετανιάχου να παγώσει τουλάχιστον προσωρινά η επέκταση των παράνομων ισραηλινών εποικισμών στην Παλαιστίνη, προκειμένου να διευκολυνθεί ο άκρως ενδοτικός πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς στο να προσέλθει στο τραπέζι των συνομιλιών και της συνθηκολόγησης, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ανέφερε ούτε λέξη γι' αυτό! Ούτε λέξη για τους εποικισμούς και την αρπαγή της γης των Παλαιστινίων!
Αυτή η παρά φύση πλήρης εναρμόνιση του Γ. Παπανδρέου, προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, με τον ακροδεξιό Μπέντζαμιν Νετανιάχου προκαλεί σοβαρές ανησυχίες, λαμβανομένων ιδίως υπόψη των συνθηκών στο πλαίσιο των οποίων συντελείται.
Δεν είναι μυστικό ότι το Ισραήλ έχει "λυσσάξει" να πείσει τον Ομπάμα να εξαπολύσει επίθεση εναντίον των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν. Ακόμη και χθες, όπως έγραψε η γερμανική έκδοση των "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς" σε σχετικό άρθρο της, "ένας υψηλόβαθμος Ισραηλινός στρατιωτικός εκπρόσωπος είπε ότι η Ουάσιγκτον πρέπει να δείξει την ετοιμότητά της για μια αεροπορική επίθεση, αν η Τεχεράνη δεν υποκύψει στην ατομική διαμάχη".
Είναι τέτοιο το κλίμα που ένα ακραίο "γεράκι" των νεοσυντηρητικών της κυβέρνησης Μπους, ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Τζον Μπόλτον, εξέχων ακροδεξιός, δήλωσε στον αμερικανικό τηλεοπτικό σταθμό Φοξ Μπίζνες Νέτγουορκ ότι "αν το Ισραήλ επιχειρήσει επίθεση κατά του ιρανικού πυρηνικού σταθμού στο Μπουσέρ, πρέπει να το κάνει μέσα στις οκτώ επόμενες μέρες!". Ο Μπόλτον δεν έχει πλέον καμία υπεύθυνη θέση στην αμερικανική κυβέρνηση, αλλά οι έξαλλες δηλώσεις του αντανακλούν την υστερική προσπάθεια εξαπόλυσης επίθεσης κατά του Ιράν, που καλλιεργούν οι φιλοϊσραηλινοί ακροδεξιοί Αμερικανοί.
Οι ανησυχίες επιτείνονται από την πολύ παράξενη βιασύνη του Γ. Παπανδρέου να μεταβεί στο Ισραήλ την ώρα που είχε ξεσηκωθεί παγκόσμια κατακραυγή εναντίον του Νετανιάχου, κατ' εντολήν του οποίου οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις είχαν δολοφονήσει εν ψυχρώ εννέα άοπλους Τούρκους ειρηνιστές που συμμετείχαν στον στολίσκο μεταφοράς φαρμάκων και τροφίμων στην αποκλεισμένη από τους Ισραηλινούς Λωρίδα της Γάζας.
Ποιος ήταν, άραγε, ο λόγος που ώθησε τον Γ. Παπανδρέου να πάει στο Ισραήλ την ώρα που οι Ισραηλινοί είχαν απαγάγει σε διεθνή ύδατα, δεκάδες και δεκάδες μίλια μακριά από τις ακτές του Ισραήλ, περίπου σαράντα Ελληνες πολίτες που συμμετείχαν στην ίδια ανθρωπιστική αποστολή; Τι είναι αυτό που παρακίνησε τον Γ. Παπανδρέου να μας κουβαλήσει στην Αθήνα τον... απαγωγέα (!) των Ελλήνων πολιτών, τον Νετανιάχου;
Αυτές οι σπασμωδικές κινήσεις του Γ. Παπανδρέου δείχνουν να εντάσσονται σε κάποιο πολύ σοβαρότερο και επείγον πολιτικό σχέδιο, το οποίο αγνοούμε. Το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτό το υποτιθέμενο σχέδιο δεν έχει σε καμία περίπτωση ως κίνητρο την απλή βελτίωση των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων ή τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα της χώρας μας.

Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

Το Ρέθυμνο αποχαιρέτησε τον πνευματικό του ποιμενάρχη


 Πηγή-φωτό:goodnet.gr

Αποχαιρέτησε το Ρέθυμνο τον πνευματικό του ποιμενάρχη μακαριστό Επίσκοπο - Μητροπολίτη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου, Άνθιμο στην εξώδιο Αρχιερατική ακολουθία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου Ρεθύμνου, χοροστατούντων του Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ.κ. Ειρηναίου και του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κκ. Άνθιμου.
Την κυβέρνηση εκπροσώπησαν ο υφυπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας Σταύρος Αρναουτάκης και ο γ.γ. του Υπουργείου Παιδείας Βασίλης Κουλαϊδής, ενώ πλήθος πιστών παρά τις υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούσαν, βρέθηκε δίπλα στο σεπτό σκήνωμα του μακαριστού Μητροπολίτη τους για το τελευταίο αντίο. Οι βουλευτές του νομού Μανόλης Όθωνας (ΠΑΣΟΚ) και Όλγα Κεφαλογιάννη (ΝΔ), ο περιφερειάρχης Κρήτης Αθανάσιος Καρούντζος, ο νομάρχης και ο δήμαρχος Ρεθύμνου, εκπρόσωποι της Πανεπιστημιακής και εκπαιδευτικής κοινότητας, δήμαρχοι του νομού και εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης του νομού τίμησαν με την παρουσία τους τον αείμνηστο μητροπολίτη.
Ως Εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος στο λόγο του, εξήρε το έργο του μακαριστού και μνημόνευσε τα φοιτητικά χρόνια του, τότε Γεώργιου Συριανού και κατόπιν αφού χειροτονήθηκε Άνθιμου. ''Βρίσκομαι εδώ για να τιμήσω και να αντικρύσω το πνευματικό μου παιδί που το οδήγησα στα πρώτα του βήματα στη μυστηριακή ζωή της εκκλησίας μας''.
Ο εκπρόσωπος του Πατριάρχη Αλεξανδρίας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου επίσκοπος Γεννάδιος, μετέφερε τα συλλυπητήρια όλης της εκκλησιαστικής κοινότητας της Αφρικανικής ηπείρου, χαρακτηρίζοντας παράλληλα τον εκλιπόντα ως ευγενή με αίσθημα καθήκοντος ιεράρχη ο οποίος κοσμούσε όχι μόνο την Εκκλησία της Κρήτης αλλά όλη την ορθόδοξη Εκκλησία.
Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης και πρόεδρος της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου κ.κ. Ειρηναίος αναφέρθηκε σε όλο το πνευματικό και εκκλησιαστικό έργο του μακαριστού Άνθιμου, αποχαιρετώντας όπως είπε έναν άξιο ποιμενάρχη αμέσως μετά τη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου. Πορεία ευλογημένη και συνδεδεμένη με την αγάπη του προς την Παναγία, επέδειξε ο επίσκοπος επιδεικνύοντας παράλληλα μεγάλη αντοχή την περίοδο της δοκιμασίας της υγείας του σηκώνοντας το σταυρό του με υποδειγματικό τρόπο. Όλοι όσοι προσπάθησαν να τον κρατήσουν στη ζωή -όπως τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης- είναι άξιοι της ευγνωμοσύνης της εκκλησίας… Εμείς σήμερα τον κατευοδώνουμε για την αιώνια ζωή.
Βαριά κληρονομιά για όποιον διαδεχθεί τη θέση του Μητροπολίτη στο Ρέθυμνο, χαρακτήρισε ο νομάρχης Ρεθύμνου Γιώργης Παπαδάκης το έργο και την παρουσία του Μακαριστού. Απλός, ευχάριστος, χαρισματικός, ανήσυχο πνεύμα που ενέπνεε τους νέους, πνευματικός ηγέτης που χάριζε γαλήνη ήταν ο ποιμενάρχης, όπως ανέφερε στον επικήδειο λόγο του ο νομάρχης Ρεθύμνου.
Από την πλευρά του ο δήμαρχος Ρεθύμνου μίλησε για την ευπρέπεια και την ευρυμάθεια του επισκόπου ενώ πάντα θα θυμόμαστε όλοι μας -όπως ανέφερε- την ψυχική του δύναμη και το ακλόνητο θάρρος που επέδειξε στην περιπέτεια της υγείας του.
Ο φωτισμένος Ιεράρχης, που με το ποιμαντορικό του έργο, της ακούραστης και συνεχούς προσπάθειας, έφερε την Εκκλησία πιο κοντά στην κοινωνία και στα σύγχρονα προβλήματα, πιο κοντά στους νέους ανθρώπους και στις αγωνίες τους, όπως δήλωσε ο περιφερειάρχης Κρήτης, από σήμερα θα αναπαύεται στον αύλιο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Κωνσταντίνου, όπου βρίσκεται το Κοιμητήριο Ρεθύμνου και εκεί τον συνοδεύουν αυτή την ώρα, μετά το πέρας της εξωδίου ακολουθίας, κλήρος και λαός από όλη την Κρήτη.
Ο Μακαριστός, στα 57 του χρόνια εκοιμήθη, έπειτα από ανακοπή καρδιάς, ενώ νοσηλευόταν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου. Ο εκλιπών έπασχε από χρόνιο σακχαρώδη διαβήτη και νεφρική ανεπάρκεια. Η καρδιά του δεν άντεξε και το απόγευμα του Δεκαπενταύγουστου στις 7 άφησε την τελευταία του πνοή.
Βαθύ πένθος και θλίψη έφερε το άκουσμα της είδησης στο Ρέθυμνο αλλά και σε όλο το νησί, με την εκκλησία της Κρήτης να μένει φτωχότερη, αφού έχασε έναν σεμνό ιεράρχη, με σημαντική ποιμαντορική δράση, που εργάστηκε επί χρόνια για την ανάδειξη της ιστορίας της εκκλησίας της Κρήτης και επιτέλεσε πλούσιο κοινωνικό έργο.
Το σεπτό σκήνωμα του εκλιπόντος ιεράρχη τέθηκε χθες σε λαϊκό προσκύνημα στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Εισοδίων της Θεοτόκου στο Ρέθυμνο, όπου κληρικοί από όλη την Κρήτη και πλήθος κόσμου, προσκύνησαν το σκήνωμα του Μακαριστού, ενώ οι καμπάνες ηχούσαν πένθιμα. Απλοί άνθρωποι με δάκρυα στα μάτια και λυγμούς προσκύνησαν και είπαν το τελευταίο αντίο στον πνευματικό τους πατέρα.

Νωρίτερα το πρωί η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας της Κρήτης, τέλεσε τρισάγιο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά στο Ηράκλειο, υπέρ αναπαύσεως του εκλιπόντος ιεράρχη. Στη συνέχεια το σεπτό σκήνωμα, με  πομπή την οποία συνόδευαν ιεράρχες του νησιού και ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης, Ειρηναίος, μεταφέρθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Ρεθύμνου.
Η σημερινή ημέρα κυρήχθηκε ως ημέρα πένθους για το Ρέθυμνο, ενώ για τη διευκόλυνση των πιστών, για να παραστούν στην εξόδιο ακολουθία, τα εμπορικά καταστήματα, σύμφωνα με απόφαση του Εμπορικού Συλλόγου, παρέμειναν κλειστά από τις 11 το πρωί μέχρι τη 1 το μεσημέρι, όπως επίσης και στις δημόσιες υπηρεσίες οι εργαζόμενοι είχαν τη δυνατότητα να λείψουν τις ίδιες ώρες από την εργασία τους.  Επί τρεις ημέρες, με απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου, οι σημαίες θα κυματίζουν μεσίστιες.
Σύμφωνα με το ανακοινωθέν της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης που συνεδρίασε εκτάκτως χθες, καθήκοντα τοποτηρητή της χηρεύουσας Μητρόπολης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου αναλαμβάνει ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων, κ.κ. Ειρηναίος.
Οι εκλογές για την ανάδειξη νέου Μητροπολίτη θα πραγματοποιηθούν σύντομα, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, και εκτιμάται ότι η διαδικασία θα γίνει στα μέσα του Σεπτέμβρη. Άλλωστε η επόμενη προγραμματισμένη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου είναι στις 9 Σεπτεμβρίου.

Θλίψη για την απώλεια του Μητροπολίτη
«Η εκκλησία της Κρήτης έχει πένθος γιατί ένα εκλεκτό μέλος της εκκλησίας και της Ιεράς Συνόδου έφυγε από τη ζωή. Νιώθουμε το κενό το οποίο έχει δημιουργηθεί και ευχόμαστε να τον αναπαύσει ο Θεός», ανέφερε ο σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος για την απώλεια του μητροπολίτη Ανθίμου.
Σε ένα συγκλονιστικό γεγονός, σημάδι το χαρακτήρισε, αναφέρθηκε ο Μητροπολίτης Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων, Ειρηναίος, ο οποίος τόνισε πως ο εκλιπών είχε μεγάλη αγάπη για την Παναγία.
«Όταν την προηγούμενη Τετάρτη πήγαινε στο Ηράκλειο για να εισαχθεί στο Νοσοκομείο, σταμάτησε στην Παναγία τη Χαρακιανή και παρακάλεσε να του φέρουν την εικόνα στο αυτοκίνητο. Την προσκύνησε μετά δακρύων πολλών και κάτι της ψιθύρισε, ίσως ζήτησε την εσχάτη βοήθειά της, δεν γνωρίζω. Αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι η αγάπη για την Παναγία υπερίσχυσε και έφυγε την ημέρα της μεγάλης εορτής της».
Η Βουλευτής Ρεθύμνου της Νέας Δημοκρατίας κ. Όλγα Κεφαλογιάννη μετά την αναγγελία του θανάτου του Μητροπολίτη Ρεθύμνης & Αυλοποτάμου Κυρού Ανθίμου, δήλωσε:
«Η κοίμηση του Μητροπολίτη Ρεθύμνης & Αυλοποτάμου Κυρού Ανθίμου προκαλεί συγκίνηση σε όλους μας.
Πενθούμε τον άξιο Ιεράρχη, τον σεβαστό ποιμένα, τον ακούραστο εργάτη της Εκκλησίας, τον φίλο και πατέρα μας, που ξεχώριζε για το ήθος, την αξιοπρέπεια, την ευπρέπεια, την ευγένεια και το δημιουργικό του πνεύμα.
Ο Μητροπολίτης Άνθιμος φεύγει αφήνοντας σπουδαίο έργο στην Μητροπολιτική του Περιφέρεια και στην Εκκλησία της Κρήτης.
Το κενό, που δημιουργείται είναι πραγματικά δυσαναπλήρωτο.
Ευχόμαστε ο Θεός να τον ανταμείψει για την προσφορά του και να αναδείξει αντάξιο διάδοχο για να συνεχίσει το πολυσχιδές και πολυσήμαντο έργο του στο Ρέθυμνο.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του».
Ο βουλευτής Ρεθύμνου του ΠΑΣΟΚ Μανώλης Όθωνας δήλωσε:
«Η Εκκλησία της Κρήτης πενθεί έναν άξιο Ιεράρχη, που διακρίθηκε για το πολυσχιδές έργο του, κυρίως στην προστασία των μνημείων της Πίστης και τη διαφύλαξη των πνευματικών παραδόσεων του τόπου.
Το ψυχικό σθένος με το οποίο αντιμετώπισε τις δοκιμασίες της υγείας του, αποδείκνυε την συνέπειά του στις ρήσεις του Ευαγγελίου και αποτελούσε λαμπρό παράδειγμα για κάθε δοκιμαζόμενο συνάνθρωπο.
Τίμησε τις παρακαταθήκες των αοιδίμων προκατόχων του και το κενό τους απουσίας του δημιουργεί πρόσθετες ευθύνες στον διάδοχό του.
Ας έχει τη θέση που του ανήκει στους κόλπους των δικαίων και η μνήμη του να είναι αιωνία».
Από την πλευρά του ο νομάρχης Ρεθύμνου, Γιώργος Παπαδάκης, δήλωσε: «Οι ρεθυμνιώτες θλίβονται για την απώλεια του ποιμενάρχη τους. Θλίβονται πάντα για την απώλεια ενός νέου ανθρώπου, ιδίως όταν είνα ποιμενάρχης που τιμήθηκε από τη ρεθυμνιώτικη κοινωνία, από την εκκλησία και τους τίμησε και αυτός με το λειτούργημά του. Ας είναι αιωνία η μνήμη του».
Συγκινημένος ο δήμαρχος Ρεθύμνου, Γιώργος Μαρινάκης τόνισε πως η μόνη παρηγοριά είναι πως «κοιμήθηκε τη μέρα Κοίμησης της Παναγίας. Θα τιμούμε τη μνήμη του και τον ευχαριστούμε για το έργο του. Θα τον συνοδεύουν στη τελευταία του κατοικία η αγάπη και η ευγνωμοσύνη όλων των ρεθυμνιωτών».

Ποιος ήταν ο Μητροπολίτης
Ο Μητροπολίτης Άνθιμος, κατά κόσμο Σωτήρης Συριανός, γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου του 1953 στους Αστρακούς Πεδιάδος Ηρακλείου. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στην πόλη του Ηρακλείου φοίτησε στη Θεολογική και τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετεκπαιδεύθηκε στη Γενεύη και το Παρίσι.
Μοναχός εκάρη το 1977 στην Ι. Μονή Αγκαράθου Πεδιάδος Ηρακλείου. Διάκονος χειροτονήθηκε τον Αύγουστο του 1977 από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως (νυν Θεσσαλονίκης) κ.κ. Άνθιμο καί Πρεσβύτερος τον Ιανουάριο του 1978 από τόν αοίδιμον Αρχιεπισκόπο Κρήτης Ευγένιο. Υπηρέτησε ως Εφημέριος και Ιεροκήρυκας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης (1977-1983), ως Εφημέριος, Ιεροκήρυκας, Γενικός Επόπτης του πνευματικού έργου και υπεύθυνος των εκδόσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης καί Αυλοποτάμου, Ηγούμενος της Ι. Μονής Ατάλης - Μπαλή Μυλοποτάμου (1983-1996) και Γραμματέας της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας Κρήτης (1992 - 2000).
Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Φοιτητικού Θεολογικού Συνδέσμου Αθηνών (1975-76), Πρόεδρος του Συλλόγου Ρεθυμνίων Μικρασιατών (1990-96) και Μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου Κρητών Θεολόγων (1995-96). Συνέγραψε και δημοσίευσε πλήθος άρθρων και μελετών. Τιμήθηκε με το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου (1992) και με άλλες διακρίσεις. Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου εξελέγη τον Οκτώβριο του 1996. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος και ενθρονίστηκε στο Ρέθυμνο στις 24 Νοεμβρίου 1996 όπου και ανέπτυξε σημαντική ποιμαντορική δράση .

Μεγάλη η προσφορά του Μητροπολίτη
Ο Μακαριστός ήταν ένας άνθρωπος με ουσιαστική μόρφωση, ένας ιεράρχης δραστήριος, μετριοπαθής και αγαπητός στο Πατριαρχείο.
Είχε μεγάλο ενδιαφέρον για την ανάδειξη της Ιστορίας της Εκκλησίας της Κρήτης, κόπιασε πολύ σε έρευνα και μελέτη.
Από τα μεγαλύτερα έργα του βέβαια είναι η ανάδειξη και φροντίδα μοναστηριών του Νομού Ρεθύμνου. Η ανακαίνιση και διάσωση μοναστηριών όπως της Μονής Τιμίου Προδρόμου Ατάλης – Μπαλή, Αρκαδίου, Τιμίου Σταυρού Βωσάκου, Σωτήρος Χριστού Χαλέπας, οφείλεται στο ενδιαφέρον και τις προσπάθειες του Μακαριστού.
Ο εκλιπών Ιεράρχης εργάστηκε ακούραστα για το κοινωνικό σύνολο τα 14 αυτά χρόνια και προσέφερε σε διάφορους τομείς με αγάπη και ανιδιοτέλεια στο συνάνθρωπο.

uploader: cretalive.gr
 http://www.youtube.com/watch?v=vY1NDI4q1ok&feature=player_embedded

Ψήφισμα του Παγκρητίου Συνδέσμου Θεολόγων για την εκδημία του μητρ. Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κυρού Ανθίμου


Το Διοικητικό Συμβούλιο του Παγκρήτιου Συνδέσμου Θεολόγων και οι θεολόγοι της Κρήτης, με ιδιαίτερη οδύνη,  πληροφορηθήκαμε για την εκδημία προς τον Κύριο του μακαριστού Μητροπολίτου Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κυρού Ανθίμου.
Ο εκλιπών αείμνηστος ιεράρχης υπήρξε άξιος ποιμενάρχης, διακεκριμένος λόγιος θεολόγος, προσηνής, ειρηνικός και αποτελεσματικός εκκλησιαστικός ηγέτης.
Υπήρξε τακτικό μέλος του Παγκρήτιου Συνδέσμου Θεολόγων, τον οποίο έχει τιμήσει με τη συμμετοχή του στο Διοικητικό Συμβούλιο. Οι θεολόγοι της Κρήτης είναι ευγνώμονες για την έμπρακτη αγάπη του, την οποία εκδήλωνε ποικιλοτρόπως, ιδιαιτέρως, με την οργάνωση και φιλοξενία πνευματικών εκδηλώσεων υψηλού κύρους και ενδιαφέροντος στην Ιερά Μητρόπολη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου.
Παρά την πρόωρη και αδόκητη διακοπή της εν ζωή προσφοράς του, άφησε αξιόλογο και πολυσχιδές έργο στη Μητρόπολή του και την Εκκλησία της Κρήτης.
Γι’ αυτούς τους λόγους, ύστερα από έκτακτη συνεδρίαση, ομοφώνως, αποφασίζονται τα παρακάτω:
  1. Να εκφράσει συλλυπητήριες ευχές στην Ιερά Επαρχιακή Σύνοδο της Εκκλησίας Κρήτης και στους οικείους του εκλιπόντος Ιεράρχου.
  2. Να δημοσιευθεί το παρόν στα τοπικά μέσα ενημέρωσης.
  3. Να συμμετέχει σύσσωμο στην εξόδιο Ακολουθία και στις εκδηλώσεις πένθους της Εκκλησίας.
  4. Να καταβάλει χρηματικό ποσό σε φιλανθρωπικό ίδρυμα της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου.
Ευχόμαστε ο Κύριος Ιησούς Χριστός να τον κατατάξει στη Χώρα των Ζώντων και να αναδείξει τη μνήμη του αιώνια.

Για το Διοικητικό Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος                                           Ο Γ. Γραμματέας
Γεώργιος Στριλιγκάς                               Αντώνιος Δουνδουλάκης

Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

Λάκης Παππάς-Μια Παναγιά(Γκάτσος-Χατζηδάκις)


uploader: Thanasis1212
http://www.youtube.com/watch?v=QiIBFb45TDo



Μια Παναγιά

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Ερμηνεία: Λάκης Παππάς 

Μια παναγιά μιαν αγάπη μου έχω κλείσει
σ' ερημοκλήσι αλαργινό
κάθε βραδιά της καρδιάς την πόρτα ανοίγω
κοιτάζω λίγο και προσκυνώ

Πότε θα 'ρθει πότε θα 'ρθει το καλοκαίρι
πότε τ' αστέρι θ' αναστηθεί
να σου φορέσω στα μαλιά χρυσό στεφάνι
σαν πυροφάνι σ' ακρογιαλιά

Μια παναγιά μιαν αγάπη μου έχω κλείσει
σ' ερημοκλήσι αλαργινό
κάθε βραδιά της καρδιάς την πόρτα ανοίγω
κοιτάζω λίγο και προσκυνώ 


Πηγή στίχων:

Έκθεση φωτογραφίας “Por las calles de España” Λ. Βασιλικού και Χ.Κυδωνάκη στο Ρέθυμνο


ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ “POR LAS CALLES DE ESPAÑA”
ΛΟΥΚΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ – ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΥΔΩΝΑΚΗΣ
ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
20-30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
EΜΜ.ΒΕΡΝΑΡΔΟΥ 10, ΡΕΘΥΜΝΟ
ΕΓΚΑΙΝΙΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: 19:30 – 22:30


ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΑΝΟΡΜΟΥ “ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ”
11-30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
ΧΑΡΟΥΠΟΜΥΛΟΣ
ΠΑΝΟΡΜΟ
ΕΓΚΑΙΝΙΑ: ΣΑΒΒΑΤΟ, 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
 
Λεπτομέρειες  στο Rethemnos.gr

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ


Φωτό:Ν.Μαγγίνας
 
Ο Μ Ι Λ Ι Α
ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ
ΕΙΣ ΠΑΝΑΓΙΑΝ ΣΟΥΜΕΛΑ ΠΟΝΤΟΥ
(15 Αὐγούστου 2010)

«Π α ν η γ υ ρ ι ζ έ τ ω σ α ν ο ἱ θ ε ό φ ρ ο ν ε ς»!

Μὲ τὰ λόγια αὐτά, Ἱερώτατοι ἀδελφοὶ Ἀρχιερεῖς, Εὐλαβέστατοι λοιποὶ κληρικοί, Ἐξοχώτατοι κύριοι βουλευταί, Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες τοῦ Θρόνου, καὶ εὐλογημένα τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Μελῳδὸς μᾶς παρακινεῖ νὰ πανηγυρίσουμε τὴν πάνσεπτον Κοίμησιν καὶ ἱερὰν εἰς οὐρανοὺς Μετάστασιν τῆς Παναγίας Θεομήτορος!
«Πανηγυριζέτωσαν οἱ θεόφρονες»!
Ὅσοι πιστεύουν εἰς τὸν Χριστόν, ὅσοι προσκυνοῦν τὴν πανύμνητον Δέσποιναν Μαρίαν ὡς ἀληθῆ Θεοτόκον, ὅσοι αἰσθάνονται τέκνα της, κατὰ τὴν υἱοθεσίαν ποὺ μᾶς χαρίζει ὁ Υἱός της, ἄς πανηγυρίζουν σήμερον! Διότι αὐτή, ἡ ὁποία «ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξε», κατὰ τὴν σημερινὴν Κοίμησίν της δὲν ἐγκατέλειψε τὸν κόσμον, ἀλλ’ ὡς Κυρία τοῦ κόσμου καὶ Παντάνασσα, Παντοβασίλισσα -ὅπως θὰ ἔλεγαν οἱ Τριγλιανοί-, φέρει ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τοῦ Υἱοῦ της ὅλον τὸν κόσμον, δεομένη ἀπαύστως ὑπὲρ ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Ἐκείνη ποὺ εἶναι ὁ «κόσμος» τοῦ κόσμου, δηλαδὴ τὸ στολίδι καὶ ἡ εὐπρέπεια ὅλης τῆς Δημιουργίας, γίνεται μεσίτρια τοῦ κόσμου πρὸς τὸν Οἰκτίρμονα Θεόν, καὶ μεταβιβάζει τὸν πόνον τοῦ κόσμου, τὴν ἀγωνίαν τοῦ κόσμου, τὸν φόβον τοῦ κόσμου, τὴν ἀνάγκην τοῦ κόσμου, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐλπίδα καὶ τὸν πόθον τοῦ κόσμου εἰς τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου, ὁ Ὁποῖος τὴν τιμᾷ ὡς Μητέρα Του καὶ ἐπακούει εὐχαρίστως τῶν μητρικῶν πρεσβειῶν καὶ ἱκεσιῶν της! «Πανηγυριζέτωσαν, λοιπόν, οἱ θεόφρονες», διότι ἡ Παναγία εἶναι γιὰ πάντα δική μας! «Τεμέτερον Παναΐαν τρανέσσαν»!


Ἀλλά, ἀγαπητοὶ παρόντες καὶ ὅσοι εἶσθε μαζί μας νοερῶς ἢ τηλεοπτικῶς αὐτὴν τὴν στιγμήν, αὐτὸ τὸ «πανηγυριζέτωσαν οἱ θεόφρονες», τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου ἐφέτος προσλαμβάνει διὰ τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τὰ ἀνὰ τὸν κόσμον εὐσεβῆ τέκνα της νέας διαστάσεις! Μετὰ ἀπὸ ὀγδόντα ὀκτὼ ἔτη ληθάργου καὶ σιωπῆς, «ἀητὲτς ἐπαραπέτανεν ψηλὰ σὰ ἐπουράνια» καὶ ἰδοὺ ὅτι, κατόπιν τῆς ἀδείας τῶν ἐντίμων τοπικῶν ἀρχῶν τῆς Τουρκίας, τὰς ὁποίας καὶ διὰ τοῦτο καὶ ἐπαινοῦμεν καὶ εὐγνωμόνως εὐχαριστοῦμεν, ἐδῶ, εἰς τὸ ὄρος Μελᾶ, εἰς τὸ παλλάδιον τῆς Θεομητορικῆς εὐλαβείας τοῦ Πόντου, τῆς Καππαδοκίας, ὅλης τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τῆς Νοτίου Ρωσσίας, τῆς Οὐκρανίας καὶ τῶν Παραδουναβίων Χωρῶν, εἰς τὴν πανίερον Πατριαρχικὴν ἡμῶν καὶ Σταυροπηγιακὴν Μονὴν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Σουμελιώτισσας, ἔστω καὶ χωρὶς «λαλίαν» ἀπὸ τὰ τέως «τρανταπέντε σήμαντρα καὶ τὰ δεκοχτὼ καμπάνας» τοῦ ᾄσματος, ἀκούσθηκε καὶ πάλιν γλυκύτατον τὸ «Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ ἡ ἱερὰ καὶ εὐπρεπής, Παρθένε, μνήμη σου»! Ἀκούσθηκε ξανὰ τὸ παρήγορον «ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε»!


Τελεῖται καὶ πάλιν ἡ Θεία Λειτουργία, καὶ μάλιστα Πατριαρχική, τοῦ Θεοῦ ἐπιφυλάξαντος εἰς τὴν ἡμετέραν Μετριότητα τὴν μεγάλην συγκίνησιν καὶ χαράν, τὴν ὁποίαν μόνον εἰς τὰ ὄνειρά της εἶδε μακρὰ σειρὰ ἐκ τῶν ἀοιδίμων σεβασμίων προκατόχων μας Οἰκουμενικῶν Πατριαρχῶν! «Ἴδετε, λαοὶ καὶ θαυμάσατε! Τὸ ὄρος γὰρ τὸ ἅγιον καὶ ἐμφανέστατον Θεοῦ», τὸ Ποντιακὸν Θεομητοροσκέπαστον ὄρος Μελᾶ, καὶ πάλιν, ὅπως καὶ κατὰ τοὺς παλαιοὺς χρόνους τῆς ἀνθήσεως ἐδῶ τῆς χριστιανικῆς εὐσεβείας καὶ τοῦ Μοναχισμοῦ, «ἐφ’ ὕπερθεν αἴρεται, οὐρανὸς ἐπίγειος, ἐν ἐπουρανίῳ, καὶ ἀφθάρτῳ χθονὶ οἰκιζόμενος»! (Δ΄ ᾠδὴ Α΄ Κανόνος). Ἡνώθη καὶ πάλιν, μετὰ ἀπὸ ἐννέα περίπου δεκαετίας, ἡ ἁγιοτόκος καὶ ἁγιοτρόφος γῆ τοῦ Πόντου μὲ τὸν οὐρανόν! Ἄγγελοι καὶ Ἀρχάγγελοι, Ὅσιοι καὶ Μάρτυρες καὶ Ἱεράρχαι, πνεύματα δικαίων τετελειωμένα, ψυχαὶ εὐσεβῶς κεκοιμημένων πατέρων μας ἀναρίθμητοι, συμπροσεύχονται σήμερον μαζί μας, ᾄδοντες ἐν εὐφροσύνῃ ἐξαίσιον ὕμνον πρὸς τὴν Ἀρχοντοδέσποιναν τοῦ Πόντου, τῆς Σουμελᾶ τὴν Παναγίαν!
Πανηγυρίζουν μὲ ἔξαλλον χαρὰν οἱ Ἅγιοι Κτήτορες τῆς Μονῆς Βαρνάβας καὶ Σωφρόνιος, ὁ Ὅσιος Χριστοφόρος, οἱ γείτονες Τίμιος Πρόδρομος τοῦ Βαζελῶνος, Ἅγιος Γεώργιος Περιστερεώτας ἀπὸ τὸ Πυργὶ καὶ Ἅγιος Εὐγένιος τῆς Τραπεζοῦντος! Σκιρτοῦν ἀπὸ ἀγαλλίασιν αἱ μακάριαι ψυχαὶ τῶν ἀοιδίμων Μεγάλων Κομνηνῶν, Ἰωάννου τοῦ Β΄, Ἀλεξίων Β΄ καὶ Γ΄, Βασιλείου καὶ Μανουὴλ τοῦ Γ΄, ὡς καὶ τῶν Σκαρλάτου, Στεφάνου καὶ Ἰωάννου Ὑψηλάντου, τῶν μακαριστῶν Ἡγεμόνων τῶν Παραδουναβίων Χωρῶν, καὶ συμψάλλουν μαζί μας «ᾠδὴν τὴν ἐξόδιον» εἰς τὴν Θεομήτορα!

Μαζί των, πιστεύομεν ὅτι θὰ αἰσθάνωνται χαρὰν καὶ ἱκανοποίησιν καὶ αἱ ψυχαὶ τῶν Ὀθωμανῶν Σουλτάνων Βαγιαζὴτ τοῦ Β΄, Σελὴμ τοῦ Α΄ καὶ τοῦ Β΄, Μουρὰτ τοῦ Γ΄, Ἰμπραὴμ τοῦ Α΄, Μεχμὲτ τοῦ Δ΄, Σουλεϊμὰν τοῦ Β΄, Μουσταφᾶ τοῦ Β΄ καὶ Ἀχμὲτ τοῦ Γ΄, οἱ ὁποῖοι ἐπίσης ἠγάπησαν, ὑπεστήριξαν, ἐνίσχυσαν ποικιλοτρόπως καὶ ἐτίμησαν τὴν Μονὴν καὶ τοὺς Μοναχοὺς αὐτῆς, διότι κάποιο θαῦμα τοὺς εἶχε κάμει ἡ Παναγία, κάποιαν εὐεργεσίαν της εἶχον δεχθῆ καὶ αὐτοί!
Ἔγινε, λοιπόν, καὶ πάλιν ἡ Παναγία Σουμελᾶ κοινὸν σημεῖον ἀναφορᾶς ὅλων μας, καὶ μαζί μας σήμερα, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ πλήθη τῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσσίας, Οὐκρανίας καὶ ἄλλων χωρῶν προσκυνητῶν, εὑρίσκονται ἐδῶ τόσον ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ποντὸλσκ κ. Τύχων, κομιστὴς τῆς πρὸς τὴν Μονήν μας μεγάλης εὐλαβείας τῶν Ρώσσων ἀδελφῶν μας, ὅσον καὶ ὁ προτελευταῖος ἡγούμενος τῆς ἐν Βερμίῳ ἀναδενδράδος τῆς Σουμελᾶ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ. Παῦλος, ἐντεῦθεν ἕλκων τὴν καταγωγήν, ὡς καὶ οἱ συμπροσευχόμενοι Ἱερώτατοι Μητροπολῖται Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας καὶ Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, τῶν ὁποίων τὴν παρουσίαν, ὡς καὶ τῶν Ἐξοχωτάτων κυρίων Βουλευτῶν ἐξ Ἑλλάδος καὶ ἐκ Ρωσσίας καὶ πάντων τῶν λοιπῶν προσελθόντων προσκυνητῶν, χαιρετίζομεν μὲ πολλὴν ἀγάπην καὶ ἐγκαρδιότητα.
Χαιρετίζομεν ἐπίσης μὲ πολλὴν τιμὴν τὴν παρουσίαν τῶν ἐκπροσώπων τῆς ἐντίμου Τουρκικῆς Κυβερνήσεως καὶ τῶν τοπικῶν ἀρχῶν. Διαβεβαιούμεθα καὶ αὐτοὺς καὶ ὅλον τὸν ἐπιτόπιον πληθυσμὸν ὅτι οἱ Χριστιανοὶ συνερρεύσαμεν ἐδῶ σήμερον ὡς ἄγγελοι εἰρήνης καὶ φιλίας, μὲ τὰ καλλίτερα δι’ αὐτοὺς αἰσθήματα. Ἡ Παναγία, ἄλλωστε, μᾶς ἑνώνει ὅλους, ἐὰν λάβωμεν ὑπ’ ὄψιν ὅτι πάρα πολλὰ θαύματα καὶ θεραπείας ποικίλων ἀσθενειῶν ἔκανε ἀδιακρίτως ἡ Σουμελιώτισσα καὶ εἰς Χριστιανοὺς καὶ εἰς Μουσουλμάνους, καὶ εἰς Ρωμηοὺς, καὶ εἰς Τούρκους! καὶ εἰς Ρώσσους, καὶ εἰς Γεωργιανούς, καὶ εἰς Ρουμάνους! Εἶναι δροσοπηγὴ θείων χαρίτων ἡ πανύμνητος Θεοτόκος καὶ ξεδιψᾶ ἀδιακρίτως ὅλους τοὺς προστρέχοντας εἰς αὐτήν! Ἀλλὰ καὶ τὸ Κοράνιον τὴν τιμᾷ ὡς Προφήτιδα καὶ τῆς ἀφιερώνει σελίδας ὁλοκλήρους μὲ ὡραίους λόγους εὐλαβείας καὶ μὲ ἀρκετὰ στοιχεῖα ἀπὸ τὸν βίον της, γνωστὰ εἰς ἡμᾶς ἀπὸ τὴν ἱερὰν Παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας.

Ὅταν πρὸ ἐτῶν εἰς τὴν Ἀδελαΐδα τῆς Αὐστραλίας κάποιοι κατεσκεύασαν μίαν βλάσφημον εἰκόνα διὰ νὰ ἐμπαίξουν τὴν Παναγίαν, πρῶτος ὁ μουσουλμάνος θρησκευτικὸς λειτουργὸς τῆς πόλεως ἔσπευσε, μαζὶ μὲ τὸν ἐκεῖ Ἐπίσκοπόν μας (Ἀριανζοῦ Ἰωσήφ), νὰ διαμαρτυρηθῇ ἐντόνως διὰ τὴν ἐνέργειαν ἐκείνην καὶ νὰ ἀπαιτήσῃ σεβασμὸν πρὸς τὴν πάνσεπτον Παρθένον Μαρίαν.
Ἄς εἶναι ἡ Παναγία ἡ Σουμελιώτισσα, ἡ Ἀθηνιώτισσα Παναγία, ἡ Παναγία τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ, ἡ Κυρία τοῦ Πόντου, ἐγγυήτρια καλλιτέρων ἡμερῶν διὰ τοὺς δύο λαούς, οἱ ὁποῖοι συναντῶνται σήμερον εἰς τὸ ἐδῶ ἑορτάζον πανίερον σέβασμά της! «Ἐκεῖ ἀτὲν προσκύναναν Χριστιανοὶ καὶ Τοῦρκοι». Τὸ προσκύνημά μας αὐτὸ ἄς εἶναι μία ἐπὶ πλέον γέφυρα ἐπικοινωνίας καὶ ἐμπιστοσύνης ἀνάμεσα εἰς τοὺς δύο λαοὺς.
Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ, παιδιὰ τῆς Παναγίας, σεῖς ὅλοι ποὺ συρρεύσατε σήμερα «σοῦ Μελᾶ», σ᾿ αὐτὸ τὸ μέγα μοναστῆρι ποὺ «ἔχτισαν καλόγεροι, λαὸς καὶ βασιλιάδες»!
Σήμερα ζοῦμε ἕνα κορυφαῖο θρησκευτικὸ καί ἱστορικὸ γεγονός. Σήμερα σταματοῦν «τὰ δάκρε τὴ Παναΐας» καθὼς ὑποδέχεται ἐδῶ πολυάριθμα τὰ παιδιά της «ἐκ δυσμῶν, καὶ βορρᾶ, καὶ θαλάσσης, καὶ ἑῴας» (ᾨδὴ η΄ Κανόνος τοῦ Ἁγίου Πάσχα).

Σήμερα ὁ Πόντος γίνεται πραγματικὰ Εὔξεινος καθὼς δέχεται καραβάνια ὁλόκληρα προσκυνητῶν ποὺ γεμίζουν τοὺς δρόμους καὶ τὰ δρομάκια καὶ τὲς ἀνωφέρειες καὶ τὲς πλαγιὲς τῶν βουνῶν ποὺ ὁδηγοῦν στὸν ἱερό βράχο ὅπου ἡ Παναγία ἡ Σουμελιώτισσα θρονιασμένη ἐκεῖ ψηλά- ἐδῶ ψηλά, στάζει τὸ ἱερὸ δάκρυ γύρω ἀπὸ προσευχὲς καὶ λιβανωτά- ὅπως ἔγραφε ὁ νοσταλγὸς πρὸ 90 ἀκριβῶς ἐτῶν.
Ὅλα αὐτὰ τὰ 88 χρόνια ἡ ἀκοίμητος κανδήλα τὴς μνήμης καὶ τῆς εὐλαβείας πρὸς τὴν Σουμελιώτισσα ἔκαιε καὶ ἐφώτιζε καὶ καθοδηγοῦσε τὴν πορεία ὅλων τῶν Ποντίων, ὅλων τῶν Ρωμηῶν, ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων, ποὺ ἔλεγαν στὴν προσευχή τους: «Σουμελά μας Παναγία, τὴν εἰκόνα σου ἐγώ, τὴ σεπτὴ καὶ τὴν ἁγία, ἔρθα γιὰ νὰ προσκυνῶ».
Χρόνια πολλά, ἀδελφοί, τέκνα ἐν Κυρίῳ καὶ λοιποὶ παριστάμενοι! Ἄξιον τὸ προσκύνημά μας! Ἐπιστρέφοντες εἰς τὰ ἴδια ἄς κρατήσουμε σὰν ἀναμμένη πασχαλινὴ λαμπάδα τὴν ἀκαταίσχυντη Θεομητορικὴ ἐλπίδα τοῦ Σουμελιώτικου Δεκαπενταυγούστου, ν’ ἀνθήσῃ πλουσίως μέσα μας καὶ «νὰ φέρῃ κι ἄλλο»! Ἀμήν.