Αν αληθεύουν όσα καταγγέλονται στο βίντεο, τότε μόνο την θλίψη του μπορεί να εκφράσει κανεις για την κατάντια στην οποία έχει οδηγήσει τη χώρα μας το πολιτικό σύστημα (“οι επαγγελματίες της πολιτικής” κατά Γιανναρά).
Και παρόμοιες σκέψεις από το ΣΤΑΘΗ (Σταυρόπουλο) σήμερα…
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=180877 (...) Αλλ’ όμως, υπάρχει τίποτε πιο παράλογο απ’ το μονά ζυγά δικά μας;
Επί παραδείγματι το Μνημόνιο! Για να το περάσει απ’ τη Βουλή η κυβέρνηση χωρίς να χρειασθεί την αύξουσα πλειοψηφία των 180, όπως προβλέπεται για τις Διεθνείς Συμβάσεις και Συνθήκες, το χαρακτήρισε νόμο του κράτους.
Για να μην υπόκειται όμως στο Σύνταγμα (όπως όλοι οι νόμοι του κράτους) στη συνέχεια το (ξανα)χαρακτήρισε Διεθνή Σύμβαση!
Δεν είναι αυτό αθλιότης; δεν είναι σοφιστεία;
Και τι είναι εκείνοι που νομίζουν πως μπορούν να ταΐζουν όλους τους άλλους κουτόχορτο;
Αλλά κι αν είναι Διεθνής Σύμβαση (στο αισχρό επίπεδο ενός καταναλωτικού δανείου) γιατί να υπερέχει του Συντάγματος; Από πότε μια κυβέρνηση, χωρίς να ‘χει εκπέσει σε κυβέρνηση ανδρεικέλων, μπορεί να ‘χει παραιτηθεί απ’ την ασυλία της πατρίδας έναντι των δανειστών της, υποθηκεύοντας το έχειν και το παράγειν της χώρας, καθαιρώντας την αυθεντία του κράτους και το αυτεξούσιον του λαού;
Σχόλιο μου στο Μανιτάρι του Βουνού:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν αληθεύουν όσα καταγγέλονται στο βίντεο, τότε μόνο την θλίψη του μπορεί να εκφράσει κανεις για την κατάντια στην οποία έχει οδηγήσει τη χώρα μας το πολιτικό σύστημα (“οι επαγγελματίες της πολιτικής” κατά Γιανναρά).
Αντιγράφω από το Μανιτάρι του βουνού:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι παρόμοιες σκέψεις από το ΣΤΑΘΗ (Σταυρόπουλο) σήμερα…
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=180877
(...)
Αλλ’ όμως, υπάρχει τίποτε πιο παράλογο απ’ το μονά ζυγά δικά μας;
Επί παραδείγματι το Μνημόνιο! Για να το περάσει απ’ τη Βουλή η κυβέρνηση χωρίς να χρειασθεί την αύξουσα πλειοψηφία των 180, όπως προβλέπεται για τις Διεθνείς Συμβάσεις και Συνθήκες, το χαρακτήρισε νόμο του κράτους.
Για να μην υπόκειται όμως στο Σύνταγμα (όπως όλοι οι νόμοι του κράτους) στη συνέχεια το (ξανα)χαρακτήρισε Διεθνή Σύμβαση!
Δεν είναι αυτό αθλιότης; δεν είναι σοφιστεία;
Και τι είναι εκείνοι που νομίζουν πως μπορούν να ταΐζουν όλους τους άλλους κουτόχορτο;
Αλλά κι αν είναι Διεθνής Σύμβαση (στο αισχρό επίπεδο ενός καταναλωτικού δανείου) γιατί να υπερέχει του Συντάγματος; Από πότε μια κυβέρνηση, χωρίς να ‘χει εκπέσει σε κυβέρνηση ανδρεικέλων, μπορεί να ‘χει παραιτηθεί απ’ την ασυλία της πατρίδας έναντι των δανειστών της, υποθηκεύοντας το έχειν και το παράγειν της χώρας, καθαιρώντας την αυθεντία του κράτους και το αυτεξούσιον του λαού;
Τι είναι όλο αυτό;
Παράδοση ή υποταγή; Υποτέλεια ή υποδούλωση;(...)