'Ενα όμορφο ποίημα του φίλου nerzack

Λαμπερή

Λάμπει η μορφή σου σαν περνάς, η λάμψη με τυφλώνει
είμαι ένας από τους πολλούς που έχεις κι είσαι μόνη
φωτίζει ολόγυρα το φως του φωτοστέφανού σου
μα το σκοτάδι κυβερνά τις ερημιές του νου σου

Θέλω δυο λόγια να σου πω και χάνονται οι λέξεις
γιατί δε θες, δεν προσδοκάς, αρνείσαι να διαλέξεις
λιώνεις τα ενοχλητικά έντομα που μαζεύεις
τίποτα δε σε σταματά στην κορυφή ν’ανέβεις

Και τώρα τα κατάφερες κι απ’τη χαρά μεθάς
μα η κορυφή που ανέβηκες ήταν ο Γολγοθάς
τώρα ελεύθερη μπορείς να ζήσεις τ’όνειρό σου
μόνη σου στήσε το σταυρό κι απάνω του σταυρώσου

 nerzack

πηγή: Φέρελπις νέος και stixoi.info