(...) Τα μεγαλοφυή έργα βασίζονται στην καταστροφή του παρελθόντος, ενός παρελθόντος ολοένα και πιο ουσιώδους, ολοένα και πιο πρωταρχικού. Βασίζονται δηλαδή στο ότι μέσα σ' αυτά τα έργα ανακαλούνται ενθυμήσεις ολοένα και πιο απομακρυσμένες μέσα στο χρόνο. (...)
Ρενέ Ζιράρ, Κριτικές από το υπόγειο, εκδόσεις Βιβλ. της Εστίας, Αθήνα 2003, σελ. 67.