ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ-ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Σάββατο 28 Μαρτίου 2015

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ (ΑΘ. ΚΑΡΑΜΑΝΗ,ΗΧΟΣ ΠΛ. Β')-ΨΑΛΛΕΙ Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ (Ι.Μ. ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΡΟΥΣΤΙΚΩΝ ΡΕΘΥΜΝΗΣ)

«Ἄξιόν ἐστιν» της Θείας Λειτουργίας Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου εις ήχον πλ. β΄ (υπό τοῦ Άρχοντος Πρωτοψάλτου Αθανασίου Καραμάνη). Ψάλλει ο Ιερομόναχος Ρωμανός, αδελφός της Ι. Μονής Προφήτου Ηλιού Ρουστίκων (Ι. Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου) και εκφωνεί ο Ηγούμενος της Ι. Μονής Αρχιμ. Ιωάννης. Από νυκτερινή Θεία Λειτουργία στην Ι. Μονή

Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Ανθολόγιον 192:Olivier Clement


(...)Για τους έλληνες Πατέρες ο άνθρωπος, που  έγινε άτομο με την πτώση, όχι μόνο δεν πρέπει να επιτρέπη στον εαυτό του να μεταφέρη στον Θεό τη δική του κατάσταση της πτώσης, αλλά και δεν μπορεί να μάθη τι είναι πρόσωπο παρά μόνο από τον Θεό. Μόνο ο Θεός μπορεί να αποκαλύψη την αλήθεια της προσωπικής ύπαρξης και να την κάνη προσιτή στον άνθρωπο που είναι εικόνα Του. Σε αυτήν την προοπτική, το πρόσωπο εμφανίζεται ως η ίδια η πηγή του αποφατισμού, ως η μυστηριακή συνάρθρωση της απόλυτης υπερουσίας και των μεθεκτών Ενεργειών. Πραγματικά, μέσα στην ίδια του την παρουσία, ο Θεός είναι "επέκεινα". Ο αποφατισμός δεν γνωρίζει φτάσιμο στα όρια, γιατί στον ίδιο τον Θεό και στη σχέση του με τον άνθρωπο, η ενότητα και η ετερότητα εντείνονται αμοιβαία, χωρίς ποτέ να ταυτισθούν ή να αντιτεθούν.Το πρόσωπο πραγματώνεται στην τριαδική αυτή διαλεκτική, που δεν επιτρέπει σύνθεση, αλλά μια διάκριση-ταυτότητα της απόλυτης ενότητας και της απόλυτης διαφοράς. Η άβυσσος είναι μια άβυσσος αγάπης. (...)



Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

Ανθολόγιον 191: Αρχιμανδρίτης Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης


(...)Η πνευματική ζωή δεν είναι να αποκτήσω κάτι που δεν έχω, αλλά να ανακαλύψω αυτό που ήδη έχω, να ζωογονήσω μέσα μου αυτό που έλαβα από τον Θεόν. Αυτή είναι η δική μας νέκρα, το ότι δεν νοιώθουμε, δεν είναι ζωντανό για μας, αυτό που ήδη μας έχει δώσει ο Θεός. Ο Θεός εξετέλεσε το έργο του, πεπλήρωκε την αποστολή του καθ' ολοκληρίαν, την έφερε εις πέρας, έκανε τα πάντα. Εμπλούτισε, γέμισε την ζωή μας· δεν υπάρχει τίποτε άλλο που θα μπορούσε να χωρέση η ζωή μας· μόνον που εμείς ζούμε χωρίς το πλήρωμα του Θεού. (...)

Αρχιμανδρίτης Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης, Χαρισματική οδός: Ερμηνεία στον "Βίο" του οσίου Νείλου του Καλαβρού εκδόσεις Ίνδικτος, Αθήνα 2009, σελ.102.

Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ «ΔΙΚΤΥΑ»: ΕΝΑ "ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ" ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ Ζ. BAUMAN



(…)Σε αντίθεση με τη «σχέση», τη «συγγένεια», τη «συντροφιά» και άλλες παρόμοιες έννοιες που εξαίρουν την αμοιβαία δέσμευση ενώ αποκλείουν ή αποσιωπούν το αντίθετο της, την αποδέσμευση, το «δίκτυο» αντιπροσωπεύει μια μήτρα ταυτόχρονων συνδέσεων και αποσυνδέσεων’ τα δίκτυα είναι αδιανόητα χωρίς την ταυτόχρονη παρουσία και των δυο αυτών ενεργειών. Σε ένα δίκτυο, η σύνδεση και η αποσύνδεση είναι επιλογές εξίσου νόμιμες, απολαμβάνουν το ίδιο κύρος και έχουν την ίδια σημασία. Δεν έχει νόημα να ρωτά κανείς ποια από τις δύο συμπληρωματικές ενέργειες συνιστά την «πεμπτουσία» του δικτύου! «Δίκτυο» σημαίνει στιγμές «επαφής» που εναλλάσσονται με περιόδους ελεύθερης περιπλάνησης. Σε ένα δίκτυο οι συνδέσεις πραγματοποιούνται όποτε το ζητήσει κανείς και μπορούν να διακοπούν κατά βούληση. Μια σχέση «ανεπιθύμητη πλην αναπόδραστη» είναι ακριβώς η πιθανότητα εκείνη που κάνει τη «σχέση» εν γένει τόσο δολερή όσο την αισθάνεται κανείς. Όμως μια «ανεπιθύμητη σύνδεση» αποτελεί οξύμωρο: οι συνδέσεις μπορούν να διακοπούν – και πράγματι διακόπτονται- πολύ πριν αρχίσουν να γίνονται ανυπόφορες.

Οι συνδέσεις είναι «εικονικές σχέσεις». Σε αντίθεση με τις πατροπαράδοτες σχέσεις (…) μοιάζουν κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των συνθηκών της ρευστής μοντέρνας ζωής, στην οποία οι «ειδυλλιακές προοπτικές» (και όχι μόνο) υποτίθεται ότι (επιθυμούμε να) έρχονται και να παρέρχονται όλο και πιο γρήγορα και με αμείωτη πυκνότητα, τρέποντας σε άτακτη φυγή και κατατροπώνοντας η μια την άλλη με υποσχέσεις «μεγαλύτερης ικανοποίησης της ολοκλήρωσης». Αντίθετα από τις «πραγματικές σχέσεις» στις «εικονικές» η είσοδος και η έξοδος είναι εύκολη υπόθεση. Τέτοιες «σχέσεις» μοιάζουν έξυπνες και καθαρές, εύκολες στη χρήση και φιλικές προς το χρήστη, όταν συγκρίνονται με τις βαριές, δυσκίνητες, αδρανείς και ακατάστατες «πραγματικές» ομολόγους τους. (…)


Σάββατο 7 Μαρτίου 2015

Γ. Κοντογιώργης, Η κοσμοσυστημική γνωσιολογία και οι αρχαϊσμοί της νεώτερης επιστήμης: Για μια κοσμοσυστημική ανάγνωση της κοσμοϊστορίας και του μέλλοντος (Αθήνα 3-3-2015, βίντεο)

Πηγή: http://contogeorgis.blogspot.gr/2015/03/blog-post_39.html

Διάλεξη του Καθηγητού Γ. Κοντογιώργη με θέμα «Η κοσμοσυστημική γνωσιολογία και οι αρχαϊσμοί της νεώτερης επιστήμης:  Για μια κοσμοσυστημική ανάγνωση της κοσμοϊστορίας και του μέλλοντος», η οποία έγινε στις 3.3.2015 στην αίθουσα πολιτικής και πολιτισμού «Ρήγας Βελεστινλής» στην Αθήνα.

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015

Θ. Ι. Ρηγινιώτης, Η φύση δεν είναι Θεός


φωτό από εδώ
Στις μέρες μας, πληθαίνουν οι περιπτώσεις ανθρώπων, που ξεθάβουν από τη λήθη και αναβιώνουν τη λατρεία θεοτήτων των αρχαίων παγανιστικών θρησκειών. Πρόκειται για ένα παγκόσμιο φαινόμενο, που εντείνεται καθώς οι σύγχρονοι λαοί αναζητούν τις πολιτισμικές ρίζες τους, ενώ οι δυτικοί λαοί βλέπουν ότι μπορούν πλέον να τινάξουν από πάνω τους τις καταπιεστικές και ιμπεριαλιστικές εκδοχές του χριστιανισμού, που διαμορφώθηκαν στη Δύση τα τελευταία χίλια χρόνια, τον Καθολικισμό και τον Προτεσταντισμό.
Οι σύγχρονοι αυτοί λάτρεις συχνά διευκρινίζουν πως δεν πιστεύουν πραγματικά στην ύπαρξη των αρχαίων θεών, αλλά προσελκύονται από «αυτό που αντιπροσωπεύουν» οι θεοί και οι μύθοι που μιλούσαν γι’ αυτούς, δηλαδή «τις δυνάμεις της φύσης και του σύμπαντος», την εσωτερική ειρήνη και την αρμονία όλων των πλασμάτων.
Έτσι, βλέπουμε ακόμη και τελετές λατρείας του Ήλιου, της Γης, της φύσης, της ζωής κ.τ.λ., καθώς και επικλήσεις στο σύμπαν και τις υποτιθέμενες «δυνάμεις του». Η αντίληψη αυτή – που συνιστά πλέον ένα ισχυρό ρεύμα – διακατέχει και ένα σωρό καλλιτεχνικά δημιουργήματα σε όλων των ειδών τις τέχνες.
Οι σύγχρονοι άνθρωποι νομίζουν ότι έτσι επιστρέφουν στις ρίζες τους και ότι αυτές οι πράξεις έχουν κάτι το ωραίο, ρομαντικό και φιλοσοφικό.
Θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι δεν υποστήριζαν ότι η φύση, η Γη ή το σύμπαν είναι θεοί· αντίθετα, κατέρριψαν αυτές τις θρησκευτικές ιδέες, μερικές φορές ασκώντας αυστηρή κριτική στην αρχαία θρησκεία (όπως ο Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος) ή ακόμη και στους μεγάλους Έλληνες ποιητές (όπως έκανε ο Πλάτων). Η άποψη των φιλοσόφων για τη θεότητα πλησιάζει περισσότερο στη χριστιανική άποψη: ένας μόνο Θεός, υπερβατικός, που δημιούργησε τα πάντα και δε μοιάζει καθόλου με τους ανθρώπους ή με άλλα γήινα πλάσματα [1].
Οι αρχαίοι λαοί πίστευαν ειλικρινά ότι η φύση, η Γη, το σύμπαν – και όλα όσα περιέχουν – είναι πράγματι θεοί. Τα λάτρευαν αληθινά, όχι συμβολικά ή «ποιητικά» ή «φιλοσοφικά». Και μάλιστα, πάρα πολλές φορές – με τρομακτική συχνότητα – θυσίαζαν ζωντανά θύματα για να λατρέψουν αυτούς τους δήθεν «θεούς», είτε ζώα, είτε ανθρώπους [2].
Μαζί με αυτά, πίστευαν στη μοίρα (ως παντοδύναμη θεότητα), στην αστρολογία, τη μαγεία, τη μαντεία και τις «απόκρυφες τέχνες».
Ο χριστιανισμός, στον κόσμο της ελληνορωμαϊκής εποχής, ήταν η φωνή της λογικής, που αντιστάθηκε στη θεοποίηση της φύσης (ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την πρόοδο της επιστήμης [3]), αντιστάθηκε στο φόβο των ανθρώπων για τη μοίρα και τη μαγεία και στις αιματηρές λατρείες των παγανιστικών θεών.
Όταν οι χριστιανοί είπαν ότι μόνο ο αληθινός Θεός αξίζει να λατρεύεται και όχι να θεοποιούνται η Γη, τα ουράνια σώματα κ.τ.λ., δε μίλησαν θεωρητικά, ούτε αντικατέστησαν τη λατρεία ανύπαρκτων θεών με τη λατρεία μιας άλλης, επίσης ανύπαρκτης θεότητας. Οι χριστιανοί άγιοι είδαν και βλέπουν με τα μάτια τους το θείο Φως, ενώνονται μαζί του και γίνονται οι ίδιοι φως, γιατί ο χριστιανισμός (η αρχαία και αυθεντική εκδοχή του, η Ορθόδοξη Εκκλησία [4]) είναι ο δρόμος της ηθικής και πνευματικής τελειοποίησης του ανθρώπου, που οδηγεί στην ενότητά του με τον αληθινό Θεό (τον Τριαδικό Θεό, το Θεό της Αγάπης) και με όλα τα όντα. Δεν είναι μια συμβολική λατρεία προσωποποιημένων αφηρημένων εννοιών, αλλά μια πραγματική ένωση ανθρώπου και Θεού, που κάνει τον άνθρωπο παγκόσμιο ον. Χιλιάδες ορθόδοξοι χριστιανοί όλων των εποχών έφτασαν και φτάνουν σ’ αυτή την κατάσταση, όχι απλώς σε μια μεταθανάτια ζωή, αλλά ενώ ακόμη ζουν εδώ.
Παρακαλούμε λοιπόν, μέσα από την καρδιά μας, τους συνανθρώπους μας, που νομίζουν πως, επιστρέφοντας στη λατρεία των συμβολικών θεών, κάνουν ένα βήμα προς τη σοφία ή την αυτογνωσία ή την αρμονία με τα πλάσματα του κόσμου, να γνωρίσουν τον αληθινό δρόμο που οδηγεί σ’ όλα αυτά: τον ορθόδοξο χριστιανικό δρόμο.
Στους ορθόδοξους λαούς, όπως παντού, υπάρχουν άνθρωποι όλων των ηθικών βαθμίδων. Όμως εκείνοι που δείχνουν το δρόμο είναι οι άγιοι διδάσκαλοί μας (και διδάσκαλοι της ανθρωπότητας), που αγκαλιάζουν όλα τα πλάσματα, προσεύχονται γι’ αυτά και γίνονται ένα με αυτά.

Σημειώσεις

[1] Για την άποψη των αρχαίων φιλοσόφων περί θεών και τις διώξεις φιλοσόφων στην αρχαία Ελλάδα (συχνά λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων) βλ. εδώ: http://o-nekros.blogspot.gr/2011/05/blog-post_15.html.

[2] Περί ανθρωποθυσιών στην αρχαία Ελλάδα, από τα μυκηναϊκά χρόνια μέχρι τον 3ο αι. μ.Χ.: http://www.oodegr.co/neopaganismos/pseftotheoi/thisies2.htm και http://www.oodegr.co/neopaganismos/arxaio_xali/Thisies1.htm. Για τις ανθρωποθυσίες σε παγκόσμια κλίμακα, δείτε μεγάλο αφιέρωμα εδώ: http://www.apologitis.com/gr/ancient/thisies.htm#%CE%91%CE%9D%CE%98%CE%A1%CE%A9%CE%A0%CE%9F%CE%A6%CE%91%CE%93%CE%99%CE%91. Θα παρακαλέσω επίσης να διαβάσετε το άρθρο «Ο θεός που καλείται “Γη”», στο http://o-nekros.blogspot.gr/2011/04/blog-post_5383.html, για τις συνέπειες της σύγχρονης τάσης προσωποποίησης και θεοποίησης της φύσης. Δείτε επίσης, αν θέλετε, και το αφιέρωμα: «Ξωτικά στη μπλογκόσφαιρα»: http://o-nekros.blogspot.gr/2014/12/blog-post_92.html.

[3] Στον τομέα της επιστημονικής γνώσης οι χριστιανοί συνέχισαν τους αρχαίους Έλληνες και έχουμε πολλούς αγίους γιατρούς, μαθηματικούς, φιλοσόφους κ.τ.λ., που συνέγραψαν έργα μεγάλης επιστημονικής αξίας για την εποχή τους και μεγάλης αξίας για την ιστορία της επιστήμης στις μέρες μας (βλ. π.χ. εδώ: http://www.oodegr.co/neopaganismos/romi/romi.htm, ενότητα «Επιστήμη στη Ρωμανία»). Εξάλλου, δεν πρέπει να μπερδεύουμε τους αγίους διδασκάλους της αρχαίας Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας με τη σκληρή στάση των Ρωμαιοκαθολικών του Μεσαίωνα (της «Καθολικής Εκκλησίας»), που είχαν αποκτήσει μεγάλη εξουσία και συχνά είχαν εμποδίσει την επιστημονική πρόοδο. Η στάση αυτή και η διδασκαλία, από την οποία προέρχεται, με ορθόδοξα κριτήρια αποτελεί αίρεση.


[4] Για την ταύτιση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με την αρχαία και αυθεντική Εκκλησία που ίδρυσε ο Ιησούς Χριστός, βλ. (μεταξύ πολλών άλλων) εδώ: http://oodegr.co/oode/biblia/kritiki/gillquist1.htm και εδώ: http://oodegr.co/oode/biblia/papikos_monaxos/perieh.htm.

Διάλεξη Γιώργου Κοντογιώργη στην Αθήνα (Τρίτη 3 Μαρτίου 2015)


Στα πλαίσια των διαλέξεων, “Πέραν της Παρακμής” – δώδεκα διαλέξεις την Τρίτη 3 Μαρτίου στις 19.30 ακριβώς θα πραγματοποιηθεί η δωδέκατη διάλεξη με εισηγητή Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου Γιώργου Κοντογιώργη.


Η διάλεξη έχει τίτλο: “Η κοσμοσυστημική γνωσιολογία και οι αρχαϊσμοί της νεώτερης επιστήμης. Για μια κοσμοσυστημική ανάγνωσης της κοσμοϊστορίας και του μέλλοντος”.


Οι διαλέξεις γίνονται στον χώρο πολιτισμού & πολιτικής “Ρήγας Βελεστινλής”, 6ος όροφος, Ξενοφώντος 4, πλ. Συντάγματος.
Είσοδος Ελεύθερη