Μουσικόραμα 16: Lou Reed-The Original Wrapper

https://www.youtube.com/watch?v=t1Am45JrwQ4&list=RDt1Am45JrwQ4&t=4
http://en.wikipedia.org/wiki/Lou_Reed

Η Νήσος των Αγίων: 240 Άγιοι της Κύπρου (εκ του Προσκυνητή)

ΚΛΙΚ ΕΔΩ:

Προσκυνητής:Η Νήσος των Αγίων: 240 Άγιοι της Κύπρου

Κρατάτε αδέλφια!!! Don't give up!!!

Κατήφεια, απογοήτευση, συλλογική κατάθλιψη, χαμός!!!

Αδέλφια  

Don' t give up!!!

Αυτό θέλουν...


Μην τους κάνετε τη χάρη...

[Κι ένα ωραίο τραγουδάκι απ' τα παλιά...]

http://www.youtube.com/watch?v=w-eP-GX6_IY

Ανιχνεύσεις:Μια σουηδική ματιά στην ελληνική κρίση

Πηγή: Ανιχνεύσεις

Εφημερίδα Dagens Nyheter 

 

 Της Κάισα Έκις Έκμαν

Η Ελλάδα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην οικονομική κρίση. Η Κάισα Έκις Έκμαν επισκέφτηκε μια παρεξηγημένη χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο, όπου όλοι συμφωνούν μεταξύ τους.

Πώς θα νιώθαμε αν όλα όσα μας ανήκαν πουλιόνταν για να ξεπληρώσουμε δάνεια από τα οποία δεν είδαμε ποτέ όφελος; Αν οι μισθοί μας μειώνονταν στο μισό και τα λεφτά πήγαιναν κατευθείαν σε ξένες τράπεζες;

Και αν εμείς, ενώ προετοιμαζόμασταν να ζήσουμε στο οριο διαβίωσης, ως επιστέγασμα όλων αποκαλούμασταν τεμπέληδες και κακομαθημένοι;  Αν κάποιος εξοικειωθεί με αυτή την κατάσταση, μπορεί να αποκτήσει μια ιδέα πώς είναι να είσαι Έλληνας αυτή τη στιγμή.

Έχω μόλις επιστρέψει από την Ελλάδα. Σε μία χώρα που βρίσκεται σε κρίση επικρατεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα.  Μια καχεξία και απελπισία, αναμεμιγμένη με την πολιτική αφύπνιση που ακολουθεί μεγάλα γεγονότα και προκαλεί ευφορία.  Ξαφνικά, οι χαμηλοί μισθοί και η δυσκολία πληρωμής των λογαριασμών, από ατομικό πρόβλημα του καθενός, απέκτησαν κοινό πολιτικό περιεχόμενο.  Ορισμένοι σκέφτονται να μεταναστεύσουν.  Άλλοι να ρίξουν την κυβέρνηση.

Μια αναγκαία αντιασφυξιογόνα μάσκα κρέμεται σε πολλά σπίτια, ως ανάμνηση των διαδηλώσεων των 28 και 29 Ιούνη, οπότε το κοινοβούλιο υπερψήφισε το πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα. Δεν νομίζω ότι έχω βρεθεί παλιότερα σε χώρα όπου όλοι μα όλοι που συνάντησα να συμφωνούν.  Είναι όλοι αγανακτισμένοι με το ευρώ, με τη Γερμανία, με την κυβέρνησή τους και με τους εαυτούς τους που την ψήφισαν.  Ύστερα από μια βδομάδα στην Αθήνα, μπορώ να πω ότι αν ήμουν Ελληνίδα, θα ήμουν κι εγώ αγανακτισμένη.

Αυτά που μαθαίνουμε για την Ελλάδα από τις σουηδικές εφημερίδες είναι πάνω κάτω ότι οι Έλληνες δουλεύουν πολύ λίγο και αμείβονται πολύ καλά. Ο υπουργός Οικονομικών της χώρας μας, Άντρες Μπόρι, έχει δηλώσει ότι «οι Έλληνες βγαίνουν στη Σύνταξη στα 40». Στο άρθρο «Ερωτήσεις και Απαντήσεις για την Ελλάδα» της 17/6 στην Dagens Nyheter γραφόταν ότι οι μισθοί στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα».  Η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ έκανε έκκληση στους Έλληνες να δουλεύουν περισσότερο και να μην κάνουν τόσο πολύ καιρό διακοπές.  Όλα αυτά καρυκευμένα με τη συνηθισμένη μπούρδα περί ενός τεράστιου και μη αποτελεσματικού κράτους. Τώρα θα αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση και θα τους δανείσει ακόμα περισσότερα χρήματα, αυτό θα μπορούσε να βάλει σε μια τάξη τα πράγματα, άρα γιατί διαμαρτύρονται;   

Τι τραγικός αχταρμάς παραπληροφόρησης!  Και τι τραγική έλλειψη αλληλεγγύης προς μία χώρα που οφείλουμε τώρα να υποστηρίξουμε!  Οι Έλληνες εργάζονται τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη – 42 ώρες τη βδομάδα σύμφωνα με τη Eurostat, την στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 803 ευρώ. Το πραγματικό όριο ηλικίας δεν είναι τα 40 χρόνια, όπως ισχυρίζεται ο Άντερς Μπόρι, αλλά τα 61,4.

Πρόκειται δηλαδή για έναν από τους πιο σκληρά εργαζόμενους και ταυτόχρονα πιο χαμηλά αμειβόμενους λαούς της Ευρώπης.  Όμως έχουν μια χώρα που εξαρτάται από τον τουρισμό και όχι από κάποια αμιγώς δικιά της μεγάλη παραγωγή. Και μια χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο. Όπου ο κόσμος δεν εμπιστεύεται το κράτος ενώ το κράτος δεν παρέχει στους πολίτες του ούτε τις βασικές κοινωνικές υπηρεσίες.  Και το οποίο, ως επιστέγασμα όλων, βρίσκεται στη θηλιά του ευρώ.

Κάθε εθνικό νόμισμα μπορεί να παρομοιαστεί με ενα ρούχο.  Κάθε χώρα φορούσε μέχρι πρότινος το ρούχο που της ταίριαζε.  Μπορούσε να το στενέψει και να το φαρδύνει αν ήταν ανάγκη.  Για παράδειγμα, μπορούσε να υποτιμήσει το νόμισμά της σε περίοδο κρίσης, ή να αυξομειώνει τα επιτόκια ανάλογα με τι ανάγκες της.  Όταν όμως εισήχθη το ευρώ, όλες οι χώρες επρεπε ξαφνικά να φορέσουν τα ίδια ρούχα.  Μόνο που τα μέτρα των ρούχων πάρθηκαν για να ταιριάζουν σε ορισμένες μόνο χώρες – όπως τη Γερμανία και τη Γαλλία.  Για άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα, το εν λόγω κουστούμι δεν ταίριαζε.

Η Ελλάδα κυβερνάται για δεκαετίες από δύο «δυναστείες» – τη συντηρητική Νέα Δημοκρατία και το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, με δύο οικογένειες στην κορυφή, μία στο κάθε κόμμα.  Και οι δύο κυβερνήσεις έχουν πάρει μεγάλα δάνεια, αλλά λίγοι ξέρουν τι δρόμο πήραν τα χρήματα των δανείων. Πολλά από αυτά έχουν εξαφανιστεί στη διαφθορά και σε σκοτεινά συμβόλαια. Λέγεται ότι η κατασκευή ενός δρόμου στην Ελλάδα κοστίζει πολύ περισσότερο απ’ ότι στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς παρεμβάλλονται πάρα πολλοί μεσάζοντες. Ο λαός δεν θέλει να πληρώνει φόρους μιας και δεν παίρνει τίποτα ως ανταπόδοση από το κράτος.  Ένα μεγάλο μέρος των φορολογικών εσόδων πηγαίνει στη στήριξη μιας κρατικής γραφειοκρατίας που υπάρχει για να εξυπηρετεί μόνο τον εαυτό της.  Ταυτόχρονα οι βασικές κοινωνικές υπηρεσίες αποτελούν πονεμένη ιστορία για τον κόσμο.  Ένας ασθενής πρέπει να πληρώσει φακελάκι στο γιατρό για να τον φροντίσει, ενώ οι Έλληνες μαθητές χρειάζονται ιδιαίτερα μαθήματα για να ανταποκριθούν στις σχολικές εξετάσεις.  Και μέσα σ’ όλα αυτά, ήρθε η οικονομική κρίση το 2008.  Η Ελλάδα, η οικονομία της οποίας εξαρτάται από τον τουρισμό, επλήγη ακόμα πιο σκληρά.

Υπό άλλες συνθήκες, η κυβέρνηση θα μπορούσε να υποτιμήσει το εθνικό νόμισμα για βγει η χώρα από την κρίση.  Όμως μετά την εισαγωγή του ευρώ, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο.  Η Ελλάδα περιορίζεται από το κουστούμι της το οποίο δεν μπορεί να βγάλει.  Κι έτσι το κουστούμι καταστρέφεται – μόνο που αυτό δεν επιτρέπεται να συμβεί, καθώς το ίδιο φοράνε και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Είναι προτιμότερο λοιπόν να πετσοκοφτεί αυτός που το φοράει.

Αυτό ονομάζεται «εσωτερική υποτίμηση» και σημαίνει απλά ότι αντί να υποτιμηθεί η αξία του νομίσματος περικόπτεται το εισόδημα του λαού.  Κατ’ απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι Έλληνες κρατικοί γραφειοκράτες εβαλαν σε εφαρμογή ένα σχέδιο.  Οι μισθοί θα συμπιεστούν και μεγάλα τμήματα γης θα ιδιωτικοποιηθούν.  Παραλίες, αεροδρόμια, εθνικές οδοί και κατά το ήμισυ όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις θα ξεπουληθούν.

Στην πλατεία Συντάγματος κυκλοφορεί μια φήμη ότι η Ακρόπολη θα εξαγοραστεί από μια γερμανική εταιρεία.  Έμενα στο σπίτι κάποιων νέων που ανήκουν στη «γενιά των 700 ευρώ». Σύντομα θα μεταμορφωθούν στη «γενιά των 500 ευρώ».  Είναι στην ηλικία μου – 30 Χρονών και πάνω – όχι τόσο νέοι τελικά, όμως νιώθουν πιο νέοι απ’ ότι είναι καθώς ακόμα αναρωτιούνται τι θα κάνουν στο μέλλον. Κανείς τους δεν έχει παιδιά.  Το να κάνουν παιδιά είναι κάτι αδιανόητο γι’ αυτούς.  Είναι μορφωμένοι, έχουν πολλά χρόνια πανεπιστημιακών σπουδών στο ενεργητικό τους, όμως  δουλεύουν ευκαιριακά ως διακοσμητές γάμων.  Ο ασφαλέστερος τρόπος να βρουν μια σταθερή δουλειά ήταν παλιότερα δια μέσου του κράτους, όμως αυτό πρόκειται τώρα να αλλάξει.  Η κατάσταση αυτή δεν είναι εντελώς άγνωστη.  Το ίδιο ισχύει για τη γενιά μας σε όλη την Ευρώπη.  Μόνο που στην Ελλάδα συμπιέζονται επιπλέον οι μισθοί μέχρι το κατώτερο όριο, με πρόσχημα την κρίση.

Στην πλατεία Συντάγματος διοργανώνεται κάθε απόγευμα συνέλευση.  Όταν βρέθηκα εκεί στα μέσα του Ιούλη, ο αρχικός ενθουσιασμός είχε κάπως υποχωρήσει.  Οι συμμετέχοντες δεν ήταν πια χιλιάδες, παρά εκατοντάδες.  Ο καθένας μπορούσε να πάρει το λόγο και να μιλήσει ενώ τα θέματα ήταν διάφορα: από προτάσεις για γενική απεργία μέχρι εκκλήσεις να μην κλέβονται αντικείμενα από τους συγκεντρωμένους στην πλατεία.  Ορισμένες ελληνικές λέξεις στριφογυρίζουν επίμονα στο μυαλό μου.  Μία από αυτές είναι ο «Ισημερινός», που σημαίνει Εκουαδόρ.  Ο πρόεδρος του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα, ήταν ένας μεγάλος ήρωας για την πλατεία.  Τρεις στους τέσσερις Έλληνες επιθυμούν η Ελλάδα να ακολουθήσει το παράδειγμα του Εκουαδόρ και της Αργεντινής: να κηρύξει στάση πληρωμών του χρέους.  Ένας στους τέσσερις θέλει να φύγει η χώρα από το ευρώ.  Αυτό που πρέπει να καταλάβει κανείς είναι ότι οι Έλληνες δεν είναι εξοργισμένοι με ένα αναγκαίο κακό – παρά με ένα μη αναγκαίο κακό.

Το πακέτο στήριξης που δόθηκε στην Ελλάδα δεν επιλύει την κρίση, παρά αναγκάζει τη χώρα να βυθιστεί βαθύτερα σ’ αυτήν.  Αντί να γίνουν επενδύσεις στην ύπαιθρο, να φτιαχτεί κάποια παραγωγή που να μην βασίζεται στον τουρισμό, να χτιστεί κράτος πρόνοιας και να γεμίσει ο λαός αισιοδοξία, περικόπτονται τα εισοδήματα του κόσμου.

Το ΔΝΤ, διαβόητο για τις πολιτικές λεηλασίας του στον τρίτο κόσμο, τα μάζεψε και έφυγε από τη Λατινική Αμερική.  Τώρα κατασπαράσσει τα άκρα της Ευρώπης.  Θα το αφήσουμε αυτό να συμβεί;

 http://www.dn.se/kultur-noje/debatt-essa/kajsa-ekis-ekman-nar-eurokostymen-inte-passar

11 Αυγούστου 2011.

ΣΥΝΤΑΓΜΑ LIVE (25-9-2011)

ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Νικόλας Σεβαστάκης, Κρίση και δημιουργία. Ή μήπως μας σώζουν οι μικρές χειρονομίες;

πηγή: Ενθέματα

Ως και ο της Άμυνας υπουργός, ο Πάνος Μπεγλίτης, κάλεσε τον κόσμο να ζήσει πιο φτωχά, να ζήσουμε πιο φτωχά μέχρι να ορθοποδήσει η πατρίδα. Λίγες μέρες, φυσικά, μετά τις αποφάσεις για νέους εξοπλισμούς που, όπως φαίνεται, υπηρετούν και τις νέες στρατηγικές συμμαχίες της χώρας.

Η προτροπή αυτή, ας ζήσουμε λοιπόν πιο φτωχά, έρχεται να συμπληρώσει δυο άλλες χειρονομίες που προέρχονται όχι τόσο από επαγγελματίες του πολιτικού προσωπικού όσο από άλλους φορείς δημόσιας γνώμης, καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, ανθρώπους του πολιτιστικού πεδίου. Η πρώτη χειρονομία είναι μια σύγκριση της τωρινής «εθνικής κατάθλιψης» με τις πραγματικές εποχές των πολέμων και της φτώχειας, με την Ελλάδα της Κατοχής και των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων. Το συμπέρασμα είναι ότι η σημερινή κατήφεια, και κυρίως η κοινωνική αγανάκτηση είναι αδικαιολόγητα και υπερβολικά πράγματα. Ίσως και δείγματα περισσού θράσους. Εφόσον στους πραγματικούς πολέμους και στις συμφορές του παρελθόντος το ηθικό των «απλών ανθρώπων» ήταν σχετικά ακμαίο, η σημερινή αρνητικότητα που διατρέχει την κοινωνία δείχνει έλλειμμα ωριμότητας αν όχι μια πραγματική απώλεια του μέτρου και της λογικής.

Αυτά βρίσκει κανείς στις συνεντεύξεις του Διονύση Σαββόπουλου ή του Νίκου Πορτοκάλογλου όπου, βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που αναπαράγεται η πασίγνωστη ρητορική εναντίον του «αριστερισμού» ο οποίος, μόνος μεταξύ όλων των άλλων «-ισμών», τείνει να θεωρηθεί συνώνυμο της ελληνικής [κακής] μας μοίρας.

Αλλά σε αυτό το σημείωμα θέλω να μείνω περισσότερο σε μια άλλη εκδοχή της άποψης για τα αρνητικά σύνδρομα στα οποία υποτίθεται ότι συμβάλουμε και όλοι εμείς, όσοι ας πούμε γράφουμε από τη σκοπιά της κριτικής διαφωνίας και της πολιτικής μας δυσαρμονίας.

Μα, επιτέλους, πέρα από τις αρνητικότητες δεν βλέπουμε και την άλλη Ελλάδα; Δεν εκτιμούμε όλους όσοι δημιουργούν και κάνουν καλά τη δουλειά τους αθόρυβα και δίχως κραυγές, δίχως υψηλούς τόνους και δηλώσεις ανυπακοής;

Το ακούω και το διαβάζω καθημερινά με τη  μια ή άλλη αφορμή, ακόμα και με την αφορμή της βράβευσης του Γιώργου Λάνθιμου για την ταινία Άλπεις: εκτός από τον ζόφο υπάρχει και το φως, οι μικρές χειρονομίες και οι προσωπικές καταθέσεις που σχίζουν τα σκοτεινά πέπλα, συντηρώντας εστίες νοήματος και «χαρούμενης γνώσης». Εκτός από τη δυστυχισμένη συνείδηση υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος παραγωγικών καινοτομιών ο οποίος καταφάσκει στις δικές του αξίες και πορεύεται με τα λίγα: με λίγα λεφτά, με λίγους καλούς φίλους, με ελάχιστα μέσα.

Αυτός ο λόγος βέβαια διαθέτει αποχρώσεις. Μπορεί κανείς  να πει ότι έχει ήδη τις αριστερές και τις δεξιές του πτέρυγες. Για παράδειγμα, όταν κάποιος λέει ότι πολύ σημαντικά έργα τέχνης εμφανίστηκαν σε ιστορικές συνθήκες πενίας, κοινωνικής αθλιότητας ή πολιτικής τυραννίας δεν έχει καθόλου άδικο. Από μια άποψη, η αισθητική δημιουργική επίτευξη δεν ακολουθεί αναγκαστικά τους κύκλους της υλικής ευημερίας ούτε τις δημοκρατικές ανατάσεις και τα «συμβάντα» της κοινωνικής και πολιτικής χειραφέτησης των λαών.

Ο Τζωρτζ Στάινερ και πολλοί άλλοι το έχουν τονίσει επανειλημμένα: η καλλιτεχνική δημιουργικότητα και οι όροι της «μαζικής αξιοπρέπειας» δεν συμβαδίζουν. Με κάπως ωμούς όρους κάποιοι ισχυρίζονται ότι η υψηλή δημιουργικότητα στο πεδίο της κουλτούρας αντιβαίνει στη δημοκρατική λογική και στις απαιτήσεις της ισότητας.

Και εδώ ακριβώς έχει την αφετηρία της μια διαφορετική υπόθεση, ένας λογικός συνειρμός ο οποίος καταφτάνει σε εμάς όλο και περισσότερο ως καθαρή ιδεολογία παρά ως «απλή λογική». Στο τέρμα αυτού του συνειρμού βρίσκει κανείς ένα μίγμα ταξικής περιφρόνησης και αυτοκολακείας εκείνων των δημόσιων φωνών που σφετερίζονται το ρόλο του δασκάλου των παραπλανημένων. Λόγου χάρη, το να υποτιμά κανείς όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στους χώρους εργασίας, στους πόρους ζωής, στην «υλική» ζωή των πολλών προβάλει ως αντικομφορμισμός, ως ρήξη με τον αντιστασιακό λαϊκισμό. Και το να υπερθεματίζει κανείς στην ανάγκη συλλογικής τιμωρίας για τα δεινά του συγκεκριμένου πολιτικοοικονομικού προτύπου ή πιο απλά το να «αγανακτεί με τους αγανακτισμένους» φαντάζει για κάποιους στάση εύψυχη και ριζοσπαστική.

Μια πιο θαρραλέα στάση θα ήταν όμως το να μην στρέφει κανείς την πλάτη στο ζόφο και στη βία των ημερών, να μην προσποιείται ότι η τωρινή αρνητική μας εμπειρία είναι απλώς φαντασίωση, νηπιακή καθήλωση ή ένα ακόμα ελληνικό μελόδραμα. Δεν έχει επίσης κανένα νόημα η σύγκριση ανόμοιων συνθηκών για να αποδειχθεί τάχατες ότι η κρίση «είναι στο μυαλό μας» ή έστω ότι υπάρχουν και χειρότερα. Φυσικά, υπάρχουν και χειρότερα, πάντοτε υπάρχει το ενδεχόμενο του χείριστου, του μεγαλύτερου δεινού, του πιο ακραίου σεναρίου. Και λοιπόν;

Συγχρόνως πρέπει να είναι κανείς έτοιμος να αναγνωρίσει, να εκτιμήσει και να φιλοξενήσει, όσο δυνατόν, όλες εκείνες τις δημιουργικές χειρονομίες που παράγουν νόημα υπονομεύοντας τον κυνισμό και τη σκληρότητα των ημερών. Η άλλη Ελλάδα, η πραγματικότητα των αφανών ή λιγότερων αφανών δημιουργικών πρακτικών δεν έχει ανάγκη τους εξωραϊσμούς, την ψευδοφιλελεύθερη ρητορική ή τους ακκισμούς της αντι-αγανάκτησης: η κοινωνική ασφυξία και η οικονομική βία έχουν όντως τον πρώτο λόγο και καταλαμβάνουν την κεντρική σκηνή. Οι διάσπαρτες ποιότητες και οι πρακτικές της τέχνης και της ζωής που συντηρούνται ή αναφύονται ακόμα και στο στόμιο της κρίσης αξίζουν γιατί ακριβώς υπενθυμίζουν τη δυνατότητα της χαράς παρά και εναντίον όσων τείνουν να την καταργήσουν…

***

Ο Νικόλας Σεβαστάκης διδάσκει στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ

Μουσικόραμα 15: Genesis - Abacab

http://www.youtube.com/watch?v=QbjfesCI254&feature=player_embedded
http://en.wikipedia.org/wiki/Abacab
http://en.wikipedia.org/wiki/Genesis_%28band%29

Από τα καλύτερα rock τραγούδια ever, με ένα απίστευτα "ταξιδιάρικο" σόλο. Ευχαριστούμε πολύ το φίλο του ιστολογίου μας Θανάση που μας το θύμισε....[Ο ίδιος -με κόντρα τον καιρό- συνεχίζει να το απολαμβάνει στο πικάπ του...].

Η Ιερα Αρχιεπισκοπή Κρήτης μετέχει στο Μεσογειακό Φεστιβάλ Τεχνών

Πηγή: ιστοσελίδα Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΚΡΗΤΗΣ

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

Στην πόλη του Ηρακλείου αυτές τις ημέρες πραγματοποιούνται οι εκδηλώσεις του «Μεσογειακού Φεστιβάλ Τεχνών», στις οποίες περιλαμβάνονται και δύο Εκδηλώσεις σχετικές με την Ιερά Αρχιεπισκοπή Κρήτης.

Η πρώτη περιλαμβάνει μια Συναυλία αφιερωμένη στην Κατασκήνωση «Άνω Πόλις» της Τοπικής μας Εκκλησίας, η οποία θα γίνει στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου ή, αν ο καιρός το επιτρέψει, στο Κηποθέατρο του Ηρακλείου «Μάνος Χατζηδάκης» την Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου και ώρα 7.00 μ.μ.

Η δεύτερη περιλαμβάνει μια Συναυλία Εκκλησιαστικής Μουσικής. Στη Συναυλία αυτή θα ψάλουν στα Ρωσσικά, Ρώσσοι Χορωδοί μαζί με τους δικούς μας Χορωδούς από την Βυζαντινή Χορωδία του Δήμου Ηρακλείου και από τη Χορωδία Ψαλτών «Οι Κρήτες Μαΐστορες» τις οποίες διευθύνουν ο κ. Εμμανουήλ Σουργιαδάκης και ο κ. Αντώνιος Πλαΐτης ατνίστοιχα. Η Συναυλία της Εκκλησιαστικής Μουσικής θα πραγματοποιηθεί στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά, την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου και ώρα 6.00 μ.μ.

Η είσοδος σ’ αυτές τις εκδηλωσεις είναι ελεύθερη για όλους.

Προσκαλούνται όλοι οι άνθρωποι να μετέχουν στις αξιόλογες αυτές εκδηλώσεις της Ιεράς Αρχιεπισκοπής μας.

Από το Γραφείο Τύπου

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΑΓΙΟΥ ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΘΩΝΙΤΟΥ

http://www.youtube.com/watch?v=H-slVqQZorU&feature=player_embedded#!
http://thesvitis.blogspot.com/2011/09/blog-post_3866.html

Νικόλας Σεβαστάκης: "Η τέχνη ως πρακτική ελευθερίας"(Παρα θιν αλος,3-9-2011, video)

http://www.livemediaworld.com/default.aspx?action=showMedia&id=10773&albumid=284

Γ. Κοντογιώργης: Το κράτος κατοχής και η δυναστική κομματοκρατία ή πώς η αλλοτρίωση λειτουργεί ως πρόκληση

Πηγή: LoMaK

Η περίπτωση των "απολαβών" των βουλευτών και των υπουργών

Πολλοί πιστεύουν ακόμη ότι η κατοχή της ελληνικής κοινωνίας είναι εξωτερική. Μέγα λάθος. Η εξωτερική κατοχή συμπληρώνει και νομιμοποιεί το καθεστώς της εσωτερικής κατοχής επί της ελληνικής κοινωνίας που συντηρεί η δυναστική κομματοκρατία με όχημα το κράτος της νεοτερικότητας.

Η μεταπολίτευση, ως η ολική επαναφορά στο καθεστώς της απεχθούς φαυλοκρατίας του 19ου αιώνα, αποτελεί την πρωτογενή αιτία της κρίσης που διάγει την περίοδο αυτή η χώρα. Η διαχείρισή της όμως είναι αποδεικτική της κομματοκρατικής αλλοτρίωσης που οδηγεί την πολιτική τάξη όχι μόνο να μην ομολογεί αλλά και να διαδηλώνει με έπαρση το ρόλο της, ως δυνάστη της ελληνικής κοινωνίας.

Απλό, αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα, η επιθετική αλαζονεία με την οποία αντιδρά το πολιτικό προσωπικό στο αίτημα να σταθεί αλληλέγγυο στην κρίση με την πάσχουσα, εξ αιτίας του, κοινωνία. Προκύπτει ότι:
Λαϊκισμός χαρακτηρίζεται η αξίωση του άνεργου ή του μισθωτού των 500 ευρώ να μειωθούν επίσης, λόγω της κρίσης, οι απολαβές, τα προνόμια και η νομιμοποιημένη ασυδοσία των βουλευτών. Αντιθέτως, θεωρείται πατριωτικό καθήκον η υπομονή στην ανεργία ή στη μείωση των δεδουλευμένων μισθών και των εισοδημάτων της κοινωνίας των πολιτών.

Επισήμανση: Στις κατωτέρω απολαβές δεν υπολογίζονται προφανώς οι υπόγειες χρηματοδοτήσεις και φυσικά το νομικό καθεστώς του κράτους κατοχής που κατοχυρώνεται με το Σύνταγμα. Οι πολιτικοί θεωρούν αυτονόητο ότι μπορούν νομίμως να λεηλατούν το κράτος, να μοιράζονται τα ιμάτιά του από κοινού με τους συγκατανευσιφάγους της πολιτικής παρέας, να πολιτεύονται καταστρέφοντας τη χώρα και να μην υπόκεινται στη δικαιοσύνη. Κατά τα άλλα, τόσο αυτοί όσο και η κρατική διανόηση, "διδάσκουν" ότι το πολίτευμα είναι δημοκρατικό και ότι οι πολιτικοί αντιπροσωπεύουν τον ελληνικό λαό και το έθνος!!!....

Ιδού οι "απολαβές" τους:

(α) Πρώτη καταγραφή 22/9/2011 (Πηγή: http://nasose.wordpress.com/)
Να τι σημαίνει να είσαι βουλευτής:

1. Μηνιαίος μισθός 6.100 ευρώ.
2. Σύνταξη μετά από 4 χρόνια βουλευτικής θητείας. Ποσό σύνταξης μηνιαίως 4.880 ευρώ.
3. Για συμμετοχή σε επιτροπές, 250 ευρώ την ώρα.
4. Οι βουλευτές της επαρχίας παίρνουν το μήνα 1.000 ευρώ για ενοίκιο.
5. Όλοι οι βουλευτές παίρνουν άπαξ 1.500 ευρώ για οργάνωση γραφείου και 1.000 ευρώ τις γιορτές λόγω αυξημένης επικοινωνίας με τους ψηφοφόρους τους. Το Δώρο Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα αδείας είναι ξεχωριστά.
6. Δικαιούνται 104 αεροπορικά εισιτήρια ετησίως δωρεάν και απεριόριστες μετακινήσεις με ΟΣΕ και ΚΤΕΛ.
7. Πολυτελές αυτοκίνητο, δωρεάν καύσιμα με επίδομα 600 ευρώ το μήνα, ένα χωροφύλακα για φρουρό, 4 κινητά τηλέφωνα τελευταίας τεχνολογίας και ένα στο σπίτι, σταθερό, όλα δωρεάν.
8. Απολαμβάνουν πλήρους ασυλίας για όποιο αδίκημα διαπράξουν κατά τη διάρκεια της θητείας τους ως βουλευτές.
9. Δεν πληρώνουν φόρο για ένα μέρος του μισθού ή της συντάξεως.
10. Δικαιούνται γραμματειακή υποστήριξη για 4 υπαλλήλους και 1 επιστημονικό συνεργάτη. Όλους αυτούς τους πληρώνει το Δημόσιο.
11. Δικαιούνται άτοκα δάνεια ως βουλευτές και ως επαγγελματίες.
12. Δωρεάν γυμναστήριο, σάουνα, νηπιαγωγείο για τα παιδιά τους.
13. Τηλεφωνική ατέλεια.
14. Δωρεάν επισκέψεις σε αρχαιολογικούς και καλλιτεχνικούς χώρους.
15. Δωρεάν διόδια.
16. Δωρεάν εισιτήρια, ξενοδοχεία, γεύματα όταν ταξιδεύουν στο εξωτερικό ως μέλη επιτροπών κλπ.

‎(β) Δεύτερη καταγραφή (Πηγή: http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/) - Αποσπάσματα από την έρευνα του Ν. Βαφειάδη, Και οι... διάδρομοι έχουν προνόμια, 30.9.10 για την Καθημερινή
Βουλευτικές απολαβές και προνόµια:

• Το 2010 οι 300 της Βουλής θα μοιραστούν το ποσό των 42,5 εκατ. ευρώ
• Ο µέσος όρος των μηνιαίων βουλευτικών αποδοχών ανέρχεται σε 10.000 ευρώ
• Το 50% φορολογείται αυτοτελώς και το υπόλοιπο προστίθεται στα τυχόν άλλα εισοδήµατα
• 35 εκατ. ευρώ θα µοιραστούν µέσα στο 2010 οι συνταξιούχοι βουλευτές ή οι σύζυγοι και οι άγαµες θυγατέρες θανόντων βουλευτών
• 4,3 εκατ. ευρώ προορίζεται για τις συντάξεις των πρώην πρωθυπουργών
• Για την κατοχύρωση βουλευτικής σύνταξης απαιτούνται 4 χρόνια
• Όσοι έχουν πρωτοεκλεγεί πριν από το 1993 συνταξιοδοτούνται από τα... 55 τους χρόνια
• Όσοι βουλευτές είναι άνω των 65 χρόνων λαμβάνουν ταυτόχρονα και βουλευτική αποζημίωση και βουλευτική σύνταξη. (Αναπάντητο παρέμεινε και το ερώτημα για το πόσοι βουλευτές λαμβάνουν βουλευτική σύνταξη και πόσοι από αυτούς παραμένουν βουλευτές, εισπράττοντας ταυτόχρονα και τη βουλευτική αποζημίωση. «Ούτε ξέρω ούτε θέλω να ξέρω», μου είπε σχετικά ο γενικός γραμματέας).

Παροχές

• Κινητό τηλέφωνο (μέχρι 200 ευρώ μηνιαίως).
• 8 σταθερές γραμμές τηλεφωνίας (μέχρι 12.000 ευρώ).
• Αυτοκίνητο (το μισθώνει η Βουλή με λίζινγκ).
• Δωρεάν διαμονή σε κεντρικό ξενοδοχείο για τους βουλευτές της επαρχίας (70 ευρώ ημερησίως).
• Γραφείο εκτός Βουλής και γραφική ύλη, ταχυδρομική ατέλεια, ατέλεια στις μετακινήσεις με λεωφορεία, σιδηρόδρομο και ακτοπλοΐα, καθώς και 52 αεροπορικά εισιτήρια μετ' επιστροφής για το νομό τους, εφόσον αυτός απέχει περισσότερα από 200 χιλιόμετρα από την Αθήνα.
• Δυνατότητα λήψης άτοκων δανείων από τη Βουλή και χαμηλότοκων από τις τράπεζες.
• Κάθε βουλευτής έχει στην υπηρεσία του τέσσερις δημοσίους υπαλλήλους αποσπασμένους και μετακλητούς καθώς και έναν επιστημονικό συνεργάτη, ο οποίος πληρώνεται από τη Βουλή.

Στους πρώην πρωθυπουργούς αλλά και στους πρώην προέδρους της Βουλής παραχωρούνται γραφεία μέσα στο Κοινοβούλιο, ακόµη και στην περίπτωση που δεν έχουν επανεκλεγεί βουλευτές, όπως είναι η περίπτωση του Kώστα Σημίτη. Τον πιο ευρύχωρο και ηλιόλουστo χώρο στoν δεύτερο όροφο, με εξαιρετική θέα στον Εθνικό Κήπο, εξασφάλισε πρόσφατα ο Κώστας Καραμανλής.

Συνταξιούχοι βουλευτές

Είναι οι μοναδικοί Ελληνες που έχουν τη δυνατότητα να λαμβάνουν παράλληλα και δεύτερη σύνταξη από το επάγγελμα που ασκούν ή ασκούσαν, εφόσον δεν εργάζονται στo δημόσιο, ή και τρίτη στην περίπτωση που ήταν συνδικαλιστές, πρώην δήμαρχοι ή πρώην νομάρχες (χορηγίες).
Μέσα στην τριετία 2010-2012 υπολογίζεται από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ότι μπορεί να δοθούν στoυς συνταξιούχους βουλευτές άλλα περίπου 80 εκατ. ευρώ που διεκδικούν αναδρομικά, λόγω των αναδρομικών αυξήσεων που πήραν πρόσφατα οι δικαστές (έχουν πάρει ήδη το 25%, ενώ το υπόλοιπο 75% θα καταβληθεί το Μάιοτου 2011), όταν οι τελευταίοι αύξησαν τους μισθούς τους κατά περίπου 80%. Αποτελεί πάγια μέθοδο η διεκδίκηση εκ μέρους των συνταξιούχων βουλευτών των αυξήσεων που λαμβάνουν οι ανώτεροι δικαστικοί, οι οποίες μετά την τελική δικαίωσή τους επεκτείνονται και στους εν ενεργεία βουλευτές.

Υπάλληλοι της Βουλής

• 1.340 άτομα μόνιμο προσωπικό της Βουλής.
• 1.200 αποσπασμένοι δημόσιοι υπάλληλοι και επιστημονικοί συνεργάτες των βουλευτών.
• Συνολική μισθοδοσία: 106 εκατ. ευρώ. Παίρνουν 2 επιπλέον μισθούς, που τελευταία ενσωματώθηκαν με τη μορφή επιδόματος στη βασική αποζημίωση.
• Ο νεοπροσλαμβανόμενος στη Βουλή που έχει τελειώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση (π.χ. προσωπικό καθαριότητας) λαμβάνει 1.900 ευρώ καθαρά μηνιαίως.
• Εξαιρέθηκαν από την υποχρεωτική υπαγωγή τους στον κλάδο κύριας σύνταξης του ΙΚΑ -ΕΤ ΑΜ ακόμα και όσοι θα προσληφθούν από το 2011 και μετά.
• Συνταξιοδοτούνται έπειτα από 28,5 χρόνια υπηρεσίας και λαμβάνουν από το ταμείο αρωγής υπαλλήλων της Βουλής (ΤΑΥΒ) ένα εφάπαξ ίσο με δύο μηνιαίους μισθούς για κάθε έτος ασφάλισης (100.000 -150.000 ευρώ ο καθένας).

Το ΤΑΥΒ καρπώνεται την εκμίσθωση των κυλικείων, του εστιατορίου και των φιλοξενούμενων υπηρεσιών (Εθνική Τράπεζα κ.ο.κ.), ενώ έχει και τα δικαιώματα της ανακύκλωσης του χαρτιού.
Επίσης, από τη Βουλή μισθοδοτούνται και 74 ειδικοί φρουροί (άγνωστο πού υπηρετούν), ενώ καταβάλλεται και μηναίο επίδομα σε όλους τους αστυνομικούς που φρουρούν το Κοινοβούλιο.

Την τελευταία πενταετία, ο αριθμός των μόνιμων υπαλλήλων διπλασιάστηκε με διακομματική συναίνεση. Οι περισσότεροι είναι συγγενείς πολιτικών, βουλευτών, υψηλόβαθμων δικαστικών και αστυνομικών, ενώ ως υπάλληλοι έχουν προσληφθεί ακόμη και πρώην πολιτικοί, όπως ο πρώην ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Μανώλης Μαυρομάτης.

Αποτελεί κοινό μυστικό πως δεν προσέρχονται όλοι οι υπάλληλοι στην εργασία τους, διότι, αν έρχονταν όλοι, θα δημιουργείτο το αδιαχώρητο. Περιμένοντας στον προθάλαμο του γ.γ., είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω προσωπικά πως δεν φτάνουν οι καρέκλες. Μόλις έβγαινε κάποιος για τσιγάρο, αμέσως τη θέση του, πάντα πίσω από μια οθόνη κομπιούτερ ακινητοποιημένη στο Facebook, καταλάμβανε ένας άλλος.

Διαπιστευμένοι συντάκτες που καλύπτουν το ρεπορτάζ της Βουλής

• Στέλνουν τα παιδιά τους στον εξαιρετικό παιδικό σταθμό που λειτουργεί στο υπόγειο προς τη μεριά του Εθνικού Κήπου (επειδή έχουν αυξηθεί οι ανάγκες, δημιουργείται κι άλλος σε κτίριο που παραχώρησε στη Βουλή το υπουργείο Πολιτισμού στην Πλάκα).
• Γυμνάζονται στο άρτια εξοπλισμένο γυμναστήριο (διαθέτει μέχρι και χαμάμ ) με εννέα γυμναστές (Μητροπόλεως 1 και Φιλελλήνων), μαζί με τους βουλευτές, τους επιστημονικούς τους συνεργάτες και τους υπαλλήλους της Βουλής.
• Προσωπικός χώρος στάθμευσης στο υπόγειο γκαράζ της Βουλής.
• Δωρεάν καινούργιος προσωπικός φορητός υπολογιστής σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.

Όταν δημιουργήθηκε σάλος με τη δημοσιοποίηση των προνομίων των υπαλλήλων της Βουλής, οι τελευταίοι τα έβαλαν με τους πάνω από 70 δημοσιογράφους που καλύπτουν το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ:
«Αξιότιμε Πρόεδρε, αυτά τα λιοντάρια δεν ικανοποιήθηκαν όταν τους δωρίσατε δημόσια περιουσία, χαρίζοντάς τους προσωπικό φρουρούμενο χώρο στάθμευσης, δεν ικανοποιήθηκαν όταν τους χαρίσατε προσωπικά λάπτοπ, με χρήματα του σκληρά δοκιμαζόμενου από τα οικονομικά μέτρα Έλληνα φορολογούμενου», γράφει σε ανοικτή επιστολή προς τον Φίλιππο Πετσάλνικο ο συνδυασμός «Εργαζόμενοι εν δράσει».

Τηλεοπτικός σταθμός

• Συνολικό προσωπικό περίπου 100 άτομα.
• Κόστος για το 2010 6 εκατ. Ευρώ
• Τηλεθέασή 0,3%.

Αναπάντητο έμεινε και το ερώτημα πόσοι από τους δημοσιογράφους που απασχολεί ο τηλεοπτικός σταθμός της Βουλής καλύπτουν ταυτόχρονα τον κοινοβουλευτικό έλεγχο για λογαριασμό άλλων ΜΜΕ.

Ατιµωρησία

• Αν ένας βουλευτής απουσιάσει αδικαιολόγητα σε περισσότερες από πέντε συνεδριάσεις το μήνα, παρακρατείται υποχρεωτικά για κάθε απουσία το 1/30 της μηνιαίας αποζημίωσής του. Στην πράξη όμως, ενώ τα νομοσχέδια συζητούνται και ψηφίζονται σε άδεια έδρανα, ούτε ένα ευρώ δεν έχει παρακρατηθεί από κανένα βουλευτή. « Δεν έχουν γίνει υπερβάσεις στις απουσίες», με διαβεβαίωσε κατηγορηματικά ο γενικός γραμματέας.
• Δεν γίνεται κανένας απολύτως έλεγχος στο «πόθεν έσχες» και στους τραπεζικούς λογαριασμούς των βουλευτών, ενώ οι μετοχές, έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούν να ελεχθούν διότι είναι ανώνυμες.
• Τα αδικήματα των υπουργών παραγράφονται με διαδικασίες εξπρές

Οι βουλευτές παραμένουν ατιμώρητοι για όλα τα αστικά και ποινικά αδικήματα που διαπράττουν, επικαλούμενοι την ασυλία τους. Ενδεικτικό είναι ότι πολίτης που μήνυσε βουλευτή για εκβιασμό οδηγήθηκε τελικά ο ίδιος στη φυλακή έπειτα από αντιμήνυση που του έκανε ο βουλευτής, ο οποίος, λόγω της ασυλίας, ουδέποτε δικάστηκε.
Η παραβίαση του συντάγματος και του κανονισμού της Βουλής αποτελεί καθημερινό φαινόμενο. Είναι χαρακτηριστικό ότι το μνημόνιο στήριξης ψηφίστηκε ως νομοσχέδιο, που απαιτεί 151 βουλευτές, και όχι ως διεθνής σύμβαση, που απαιτεί 180. Και ακόμη πιo χαρακτηριστικό πως την επομένη της ψήφισής του ψηφίστηκε τροπολογία - προσθήκη, βάσει της οποίας οι συμβάσεις δανεισμού ισχύουν από τη στιγμή της υπογραφής τους, χωρίς την προϋπόθεση της κύρωσής τους από το Κοινοβούλιο, ενώ το σύνταγμα προβλέπει πως καμία προσθήκη ή τροπολογία δεν εισάγεται για συζήτηση αν δεν σχετίζεται με το κύριο αντικείμενο του νομοσχεδίου που ψηφίζεται.

Το κτίριο
Κατασκευάστηκε το 1840 ως ανάκτορο του Βαυαρού πρίγκιπα Όθωνα.
Λευκό μάρμαρο παντού, ακόμη και στο προαύλιο, όπου σταθµεύουν οι κυβερνητικές λιµουζίνες, ξύλο και δέρµα, χειροποίητα χαλιά και πολλοί πίνακες ζωγραφικής, που αγοράστηκαν σε πλειστηριασµούς τα τελευταία χρόνια, ενόσω βούλιαζε η πραγματική οικονοµία της χώρας...

Πίνοντας καφέ...

Η µεγαλύτερη κίνηση µέσα στο κτίριο παρατηρείται στο καφενείο, ιδιαίτερα στην αίθουσα καπνιζόντων, και µπροστά από το ΑΤΜ στο υποκατάστηµα της Εθνικής Τράπεζας, όπου σχηµατίζονται µόνιµα ουρές. Παρ' όλες δε τις φαινοµενικά αγεφύρωτες απόψεις µεταξύ των διαφορετικών συνιστωσών του πολιτικού φάσµατος, θα δει κανείς στους διαδρόµους πως όλοι σχεδόν χαριεντίζονται µεταξύ τους.
Κάποια κινητικότητα υπάρχει στην αρχή και στην Ολοµέλεια, για τα µάτια του κόσµου, όπως και στις συνεδριάσεις των αµειβόµενων επιτροπών (246 ευρώ ανά συνεδρίαση). Οι ελάχιστοι που παρίστανται για κάποιο διάστηµα κατά κανόνα δεν παρακολουθούν τον οµιλητή και περιορίζονται σε δηµόσιες σχέσεις κάνοντας αστειάκια ή συνοµιλούν µέσω κινητού τηλεφώνου για άλλες υποθέσεις, πίνοντας τον καφέ τους.
Αλλωστε, τα πολιτικά κόµµατα δεν πλήττονται οικονοµικά από την κρίση, όπως αποδείχτηκε και µετά την πρόσφατη κυβερνητική απόφαση για αύξηση κατά 30% της ετήσιας κρατικής επιχορήγησής τους, η οποία, από τα 37 εκατ. ευρώ που είχε περιοριστεί έφτασε τελικά το 2010 στα 49 εκατ. ευρώ. Συνολικά τα πολιτικά κόµµατα χρωστούν 36 εκατ. ευρώ στο ελληνικό Δηµόσιο και 245 εκατ. ευρώ στις τράπεζες.

Αναδημοσίευση από το Cosmosystème -Cosmosystem- Κοσμοσύστημα - Ημερομηνία δημοσίευσης: 22-09-11

Ένα συγκλονιστικό σχόλιο του Νοσφεράτου: Ηταν η αγάπη του Χριστου μήπως ...μεσαία ;

πηγή: Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ

Του Νοσφεράτου

Σε μια - μάλλον θυελλώδη - συζήτηση που έγινε στο Μανιτάρι του Βουνού με αφορμή την κατεδάφιση του οικισμού των Αφγανών στην Πάτρα http://manitaritoubounou.wordpress.com/2009/07/12/fasismos-aytopyrpolisi-afganoi-patra/#comment-5632  έκανα (μεταξύ άλλων ) το παρακάτω σχόλιο :

Κατ’ αρχήν να σας εξηγήσω ...Είμαι άπιστος ...
Όμως αν ήταν να διαλέξω...

εκείνη η θρησκεία που μου φαίνεται

πιο πολύ γεμάτη έλεος ,
πιο πολύ γεμάτη πάθος ,
σχεδόν ερωτική με την βαθύτερη έννοια της λέξης ...

Δεν είναι ούτε ο Βουδισμός με την νιρβάνα του ,
ούτε ο το Ισλάμ ,
ούτε οι γελοίες ποικιλώνυμες ομάδες του Νew age
ούτε φυσικά οι εντελώς γελοίοι νέο -ειδωλολάτρες


αλλά ο Χριστιανισμός ...

Ο αυθεντικός Χριστιανισμός .

Του Χριστού και του Παύλου. Ο χριστιανισμός της αγάπης.

Γιατί η αγάπη στον χριστιανισμό δεν είναι η αφηρημένη αγάπη προς όλα τα πλάσματα μέχρι και τα έντομα που επαγγέλλεται π.χ ο Βουδισμός και που καταλήγει να’ ναι αγάπη μηδενική και απάθεια

Ούτε αγάπη μόνο για την δική σου κοινότητα πιστών και οι άπιστοι να χαθούνε ή να προσηλυτιστούνε  όπως -από όσο νομίζω – λέει το Ισλάμ

Στον Χριστιανισμό η αγάπη είναι για τον Πλησίον


Και Πλησίον δεν είναι

ΔΕΝ είναι ο όμοιος σου ...


Αλλά ο ΑΛΛΟΣ .




ο διαφορετικός , ο ταπεινωμένος .

Ο εξαθλιωμένος . ο Λεπρός .

Ο δυστυχής . Η πόρνη . Ο τελώνης . η Σαμαρείτισσα.

ο Άσωτος υιός που κυλιόταν μες τους χοίρους και τα κόπρανα .


Αυτή η είναι αγάπη του Χριστού. Αγάπη για τον πλησίον μου Άλλο...


Και ρωτώ σας Χριστιανοί:


Ήταν ο Ιησούς του …μεσαίου χώρου;
Αγαπούσε μόνο τους οικείους του;


Αυτούς που του μοιάζανε ;
Δεν αγαπούσε τους Λεπρούς
Δεν πόνεσε για τις πόρνες που αμάρτησαν


και δεν έκανε αυτούς που πήγαν να λιθοβολήσουν


να ΝΤΡΑΠΟΥΝΕ ;


δεν αγαπούσε τους Ξένους ;


Δεν μιλούσε μήπως με Σαμαρείτισσες;


περιφρονούσε; Τον τελώνη τον περιφρόνησε;


Ήταν του Μεσαίου χώρου , ο Ιησούς ;


Να κλείνει τη μύτη του να προσπερνά βιαστικά τους αρρώστους (μπας και του μυρίσει ..).


Ήταν μήπως Ξενόφοβος ;


Πείτε μου βρε χριστιανοί να σας χαρώ ......


Ήταν του μεσαίου χώρου;

Αυτός που ταπεινώθηκε για τους πιο ταπεινούς της γης, αυτός που πόνεσε για τους πιο πονεμένους, αυτός που σταυρώθηκε για τον Πλησίον

Ήταν άραγε ..μεσαίος;
Ήταν
η Αγάπη του Ιησού μήπως Μεσαία ;
Ή μήπως ήταν αγάπη ακραία , ατελείωτη αγάπη, αγάπη για το πλησίον , θυσία ;

ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Στο γραμματοκιβώτιο μας έφτασε η παρακάτω έκκληση:

Αγαπητοί φίλοι,

όπως αναφέρεται παρακάτω από το 

EΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ  ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ:

   

Αυτές τις μέρες διεξάγεται η Δίκη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης

για τα θύματα του Ναζισμού και τις Γερμανικές αποζημιώσεις.

Παρακαλώ  ζητήσετε  από φίλους και γνωστούς σας να πάνε στο

http://www.greece.org/blogs/wwii/

και να υπογράψουν το Αίτημα μας που ζητά 

από την Γερμανική Κυβέρνηση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα, 

πού εκκρεμούν για πολλές δεκαετίες,

πληρώνοντας το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο και πολεμικές επανορθώσεις ανάλογες των υλικών ζημιών,

των εγκλημάτων και των λεηλασιών, που διέπραξε η πολεμική μηχανή των Γερμανών…

Please Sign the Petition for WW-II German Reparations to Greece

 and Pass it to others to sign! Everybody is eligible to Sign; Relatives, Friends, Need not be Greek to Sign! etc

Please go to

 http://www.greece.org/blogs/wwii/  

to read the full 

petition 

(short | long) 

and the supporting material. 

We will greatly appreciate your signature on this petition requesting the German 

government to honor its long-overdue obligations to Greece by repaying the 

forcibly obtained occupation loan, and by paying War reparations proportional to 

the material damages, atrocities and plundering committed by the German war 

machine during World War II.

EΘΝΙΚΟ  ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ  ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ 

ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

——————————————————–

Αυτές τις μέρες διεξάγεται η δίκη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα θύματα του Ναζισμού και τις Γερμανικές αποζημιώσεις.

Η δικαίωση των Ελλήνων θυμάτων του Ναζισμού μέσω των Ιταλικών δικαστηρίων, έχει οδηγήσει την υπόθεση στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στο οποίο προσέφυγε η Γερμανία για να ακυρώσει τις αποζημιώσεις και  το οποίο ξεκίνησε τη σχετική δικαστική διαδικασία τη Δευτέρα 12/09.
Την ίδια ώρα, ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα το μέγα θέμα του ανεξόφλητου αναγκαστικού Κατοχικού Δανείου της χώρας μας προς τη Γερμανία και των γερμανικών  επανορθώσεων για τις κατοχικές καταστροφές στη χώρα μας, αφού η Ελλάδα είναι η μόνη  χώρα η οποία δεν έχει λάβει ως αποζημίωση ούτε ένα ευρώ.
Η μέχρι τώρα παθητική,δυστυχώς,στάση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, στο μέγιστο αυτό Εθνικό θέμα, ήρθε η ώρα να γίνει ενεργητική.
Είναι απόλυτη ανάγκη, από σήμερα,οι Υπουργοί Δικαιοσύνης, Εξωτερικών και Οικονομικών,τουλάχιστον,να παρακολουθήσουν αυτή την πολυσήμαντη για τα εθνικά μας συμφέροντα δίκη στη Χάγη.
Η παρουσία τους δεν θα είναι τιμή μόνο,για τα θύματα του Ναζισμού,αλλά,επι τέλους θα καταδείξει στους Δικαστές της Χάγης και στην παγκόσμια κοινή γνώμη, την αποφαστικότητα της Ελληνικής Πολιτείας να στηρίξει δυναμικά τις διεκδικήσεις των συγγενών των ελλήνων θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας για ηθική και υλική αποζημίωση.
Αυτή η δίκη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης,στις σημερινές συνθήκες,έχει τεράστια σημασία για το παρόν και το μέλλον της Πατρίδας μας.

Για το Εθνικό Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος  

Μανώλης Γλέζος

Υ.Γ. Είναι λογικό ο καθένας να σκεφτεί “Ναι, κι αν υπογράψω, τι έγινε; Θα μας πληρώσουν οι Γερμανοί;” Δυστυχώς ίσως να μη μπορεί ν’ αλλάξει πια κάτι, αλλά έχουμε την ηθική υποχρέωση να το κάνουμε! Είμαστε υποχρεωμένοι να το ζητήσουμε.

Δεν μπορούμε ούτε να πατήσουμε δύο κλικ σαν ελάχιστο φόρο τιμής προς τις χιλιάδες των νεκρών Ελλήνων;

Χαράτσια: Υπολογίστε τι φόρο θα πληρώσετε για το ακίνητό σας

Στο ethnos.gr- ΚΛΙΚ ΕΔΩ:

Υπολογίστε τι φόρο θα πληρώσετε για το ακίνητό σας

Κατέφθασε το πρώτο "χαράτσι"

Νάτα τα "καλά" μαντάτα. Κατέφθασε το πρώτο χαράτσι. Και στα δικά σας...

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης για τον άγιο Νικήτα

Πηγή: Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

Σεπτεμβρίου ΙΕ'

Tω αυτώ μηνί IE΄, μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Nικήτα.
 
Φλέγη Nικήτα και γίνη νικηφόρος,
Ή μάλλον ειπείν πυρφόρος νικηφόρος.
Πέμπτη και δεκάτη, καμίνω βλήθη Nικήτας.
 

+ Oύτος εβλάστησεν από το λαμπρότερον γένος των Γότθων, οπού ευρίσκετο πέραν από τον ποταμόν Ίστρον¹, κατά τους χρόνους Kωνσταντίνου του Mεγάλου εν έτει τλ΄ [330]. Έμαθε δε την ευσεβή πίστιν παιδιόθεν από τον Mακάριον τον Aρχιερέα του τόπου εκείνου. Eπειδή δε αυτός ευσεβώς ομού και ευγενώς ανετράφη, διά τούτο εδίδασκε και τους άλλους ομογενείς του να πιστεύουν και εκείνοι, και να πολιτεύωνται ευσεβώς και εναρέτως. Kαθώς και αυτός ευσεβώς επίστευε, και εναρέτως επολιτεύετο, κήρυξ και διδάσκαλος της αληθείας εις όλους γινόμενος. Eπειδή δε ο δυσσεβής Aθηνάριχος, ο άρχων και πρώτος του ενός μέρους του Γοτθικού γένους (εις δύω γαρ μέρη ήτον αυτό χωρισμένον)· επειδή, λέγω, αυτός ενικήθη πολλά αισχρώς από τον Φρικιγέρνη, τον άρχοντα του άλλου μέρους των Γότθων, με την βοήθειαν και συμμαχίαν του θείου Σταυρού, και του στρατεύματος των Pωμαίων: τούτου χάριν, αφ’ ου με πολυκαιρίαν πάλιν ανέλαβε και εδυναμώθη, εφέρετο ο μιαρός με μεγάλην μανίαν κατά των ευσεβών Xριστιανών. Kαι ετιμώρει αυτούς με βαρβαρικά και ανυπόφορα παιδευτήρια. Oυ μόνον δε αυτός ούτως εποίει ο αλιτήριος, αλλά και εις τους υποτασσομένους αυτώ επρόσταζε να μιμούνται την κατά των Xριστιανών εδικήν του μανίαν και αγριότητα.
     Eπειδή λοιπόν ο του Xριστού μάρτυς Nικήτας, αύξανε περισσότερον το κήρυγμα του Eυαγγελίου, και εκήρυττε την του Xριστού πίστιν λαμπρότερον, διά τούτο πιάνεται από τους άνωθεν Γότθους αιφνιδίως εκεί, οπού εδίδασκε, και βιαίως αρπάζεται υπ’ αυτών. Έπειτα αναγκάζεται να αρνηθή τον Xριστόν. Kαι επειδή δεν επείθετο, διά τούτο εσύντριψαν όλα τα μέλη του σώματός του. Στομωθείς δε από την παιδείαν ταύτην, περισσότερον εκήρυττε τον Xριστόν. Διά τούτο ερρίφθη επάνω εις την φωτίαν. Kαι έτζι ο νικηφόρος αληθώς του Xριστού Nικήτας, έλαβε του μαρτυρίου τον αμάραντον στέφανον, ομού με άλλους πολλούς ομογενείς του Γότθους. Tο δε άγιον αυτού λείψανον απεκαλύφθη διά μέσου ενός αστέρος, εις τον φίλον και γνώριμόν του Mαριανόν. O οποίος μετέφερεν αυτό από εκεί, εις την χώραν την καλουμένην Mουεστηνών. Kαι εκεί ετιμήθη με Nαόν μεγαλοπρεπή, και με άλλας τιμάς μαρτυρικάς· όπου ενεργούσε διάφορα θαύματα².


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Ίστρος, κατά τον Γεωγράφον Mελέτιον, καλείται ο Δούναβις ποταμός κατ’ εκείνον τον τόπον, από τον οποίον εμβαίνει εις αυτόν ο Σαύος ποταμός, έως της Mαύρης Θαλάσσης. Ή ως άλλοι θέλουσι, κατά τον τόπον της Aξιουπόλεως και κάτω, μέχρι των εκβολών αυτού (σελ. 227, και 416).

2. Σημείωσαι, ότι το Mαρτύριον αυτού συνέγραψεν ελληνιστί ο Mεταφραστής, ου η αρχή· «Nικητικούς αγώνας του μάρτυρος». (Σώζεται εν τη Λαύρα, εν τη Iερά Mονή των Iβήρων και εν άλλαις). Eν δε τη Mεγίστη Λαύρα σώζεται του αυτού και έτερον Mαρτύριον, ου η αρχή· «Eν ταις ημέραις εκείναις εγένετο ανήρ συγκλητικός ονόματι Nικήτας».
 

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκαμηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Ὁ Ἅγιος Νικήτας ὁ Γότθος

Εικόνα από εδώ

Ἦταν ἀπὸ τὸ ἔθνος τῶν Γότθων, ποὺ εἶχαν ἐγκατασταθεῖ πέραν τοῦ Ἴστρου ποταμοῦ, στὰ χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου. Ἀπὸ παιδὶ ὁ Νικήτας διδάχθηκε τὴν ἁγία πίστη ἀπὸ τὸ Γότθο ἐπίσκοπο Θεόφιλο, ὁ ὁποῖος συχνὰ ὑπενθύμιζε στὸ Νικήτα τὰ λόγια του Ἀπ. Παύλου: "Μένε ἐν οἲς ἔμαθες... ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενα σὲ σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ"[Β' Τιμοθ. 3,14-15]. Δηλαδή, "μένε ἀκλόνητος σ’ ἐκεῖνα ποὺ ἔμαθες. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ γνωρίζεις τὶς Ἅγιες Γραφές, ποὺ μποροῦν νὰ σοῦ μεταδώσουν τὴν ἀληθινὴ σοφία, ποὺ ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία διὰ μέσου τῆς πίστεως στὸν Ἰησοῦ Χριστό".

Καὶ ἔτσι ἔγινε. Ὅταν ὁ ἡγεμόνας Ἀθανάριχος συνέλαβε τὸ Νικήτα καὶ τὸν ἀπείλησε γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό, αὐτὸς ἔμεινε ἀμετακίνητος σ’ αὐτὰ ποὺ ἔμαθε ἀπὸ παιδί. Ὁμολόγησε μὲ θάρρος τὸν Χριστὸ μπροστὰ στὸν ἡγεμόνα, ὁ ὁποῖος ὅταν τὸν ἄκουσε ἐξαγριώθηκε πολύ. Διέταξε ἀμέσως καὶ τοῦ ἔσπασαν τὰ κόκαλα μὲ τὸν πιὸ φρικτὸ τρόπο.Ἄλλα τὸ μίσος τῶν Βαρβάρων ἦταν τόσο, ὥστε μετὰ τὸν ἔριξαν στὴ φωτιά, ὅπου βρῆκε τὸ θάνατο. Ἡ φωτιά, ὅμως, μὲ τὴ θεία θέληση σεβάστηκε τὸ λείψανό του. Τὸ πῆρε κάποιος εὐσεβὴς χριστιανὸς καὶ τὸ διαφύλαξε σὲ θήκη.

Εικόνα από εδώ

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Νίκην ἔστησας, κατὰ τῆς πλάνης, νίκης εἴληφας, ἄφθαρτον γέρας, ἐπαξίως Νικήτα φερώνυμε· σὺ γὰρ νικήσας ἐχθρῶν τὴν παράταξιν, διὰ πυρὸς τὸν ἀγώνα ἐτέλεσας. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Νικητὴς γενόμενος ἐν τοῖς ἀγῶσι, νικητὰς ἀνάδειξον, κατὰ παθῶν φθοροποιῶν, τοὺς εὐλαβῶς ἐκβοῶντάς σοι· χαίροις Νικήτα, Μαρτύρων ὡράϊσμα.

Μεγαλυνάριον.
Πῦρ τὸ ζωηφόρον ἔνδον λαβών, ἔφλεξας ὡς ἄνθραξ, ἀγνωσίας ὕλην σαθράν, καὶ ὡλοκαυτώθης, οἷα τερπνὴ θυσία, Νικήτα Ἀθλοφόρε, τῷ σὲ δοξάσαντι.

Πηγή: ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ  & Vatopaidi 

ΠΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: -Σφαγή της Σμύρνης: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

 

Ανθολόγιον 71: Σλ. Ζίζεκ στο New Left Review

φωτό από εδώ.

(...)Σήμερα δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε, αλλά οφείλουμε να δράσουμε τώρα, γιατί οι επιπτώσεις της μη δράσης θα είναι ολέθριες. Θα αναγκαστούμε να δράσουμε «σαν να είμαστε ελεύθεροι». Θα χρειαστεί να ρισκάρουμε κάνοντας βήματα στην άβυσσο, σε εντελώς απρόσφορες συνθήκες. Θα πρέπει να επανεφεύρουμε πλευρές του καινούργιου, μόνο και μόνο για να συντηρήσουμε τη λειτουργία του μηχανισμού και να διασώσουμε ό,τι καλό υπήρχε στο παλιό- εκπαίδευση, σύστημα υγείας, βασικές κοινωνικές υπηρεσίες.

Εν ολίγοις, η κατάσταση θυμίζει αυτό που ο Στάλιν είπε για την ατομική βόμβα: δεν είναι για ανθρώπους με αδύνατα νεύρα. Ή αυτό που είπε ο Γκράμσι για την εποχή που ξεκίνησε με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο: «Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο καινούργιος πασχίζει να γεννηθεί. Είναι η εποχή των τεράτων»!

Σλ. Ζίζεκ, Μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, στο περιοδικό New Left Review, τεύχος 64, Ιούλιος-Αύγουστος 2010, μετάφραση: Πέτρος Παπακωνσταντίνου.

πηγή 

Αγγλιστί εδώ:

SLAVOJ ŽIŽEK,A PERMANENT 
ECONOMIC EMERGENCY

New Left Review 64, July-August 2010

Άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης και οι συν αυτώ Άγιοι Αρχιερείς Γρηγόριος Κυδωνιών, Αμβρόσιος Μοσχονησίων, Προκόπιος Ικονίου, Ευθύμιος Ζήλων καθώς και οι κληρικοί και λαϊκοί που σφαγιάσθηκαν κατά την Μικρασιατική Καταστροφή

 πηγή: saint.gr

Συμφώνως με την υπ' αριθμ. 2556/5-7-1993 εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου, η εορτή αυτών των Αγίων θα τιμάται κάθε έτος την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.

 Άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης

Ο εθνομάρτυρας Χρυσόστομος Καλαφάτης, γεννήθηκε στην Τριγλία της Προποντίδας το 1867 μ.Χ. Γονείς του Χρυσοστόμου ήσαν ο Νικόλαος Καλαφάτης και η Καλλιόπη Λεμωνίδου. Το ζεύγος απέκτησε 8 παιδιά, 4 αγόρια και 4 κορίτσια. Από τ' αγόρια επέζησαν ο πρωτότοκος Ευγένιος (γεννήθηκε το 1865 μ.Χ.) και ο Χρυσόστομος. Ο Ευγένιος συμπαραστάθηκε στον νεώτερο αδελφό του σ' όλη τη διάρκεια του πολυτάραχου βίου του και τελικά τον ακολούθησε έως το μαρτύριο. Ο Νικόλαος Καλαφάτης είχε γνώση του οθωμανικού δικαίου και αντιπροσώπευε τους συμπολίτες του στα τουρκικά δικαστήρια. Αγαπούσε ακόμη την εκκλησιαστική μουσική και είχε ανάμιξη στα κοινά και γι' αυτό εξελέγετο δημογέροντας. Η σύζυγός του Καλλιόπη ήταν μια ευλαβής γυναίκα. Αυτή έταξε τον Χρυσόστομο στην Παναγία την ημέρα των Φώτων του 1868 μ.Χ., όταν είχε επισκεφθεί την Τρίγλια ο Μητροπολίτης Προύσας. Το ζεύγος Καλαφάτη, παρά την μέτρια οικονομική του κατάσταση, ανέθρεψε με επιμέλεια τα παιδιά του. Πρώτοι δάσκαλοι του Χρυσοστόμου στην Τρίγλια ήσαν ο αρχιμανδρίτης και μετέπειτα μητροπολίτης Ιωαννίκιος για τα εκκλησιαστικά, ο Γαζής για τα ελληνικά, ο Χριστόφορος Μουμουζής για τα τουρκικά, ο Νικόλαος Χατζηχρυσάφης για τα γαλλικά και ο Παπα-Θεοδόσης για την εκκλησιαστική μουσική.

Ο Χρυσόστομος σπούδασε στη θεολογική Σχολή Χάλκης (1884 - 1891 μ.Χ.) και υπηρέτησε ως αρχιδιάκονος του μητροπολίτη Μυτιλήνης Κωνσταντίνου Βαλιάδη, ο όποιος αναδείχθηκε Οικουμενικός Πατριάρχης ως Κωνσταντίνος Ε' (1897 μ.Χ.). Χρημάτισε πρωτοσύγκελος της Μεγάλης Εκκλησίας και το 1902 μ.Χ. χειροτονήθηκε από τον Πατριάρχη Ιωακείμ Γ' μητροπολίτης Δράμας (1902 - 1910 μ.Χ.). Οι αγώνες του εναντίον της βουλγαρικής προπαγάνδας και για την τόνωση του εθνικού φρονήματος ενόχλησαν την Υψηλή Πύλη, η οποία αξίωσε από το Πατριαρχείο την άμεση ανάκληση του (1907 μ.Χ.). Αποχωρίστηκε με πικρία το ποίμνιό του και αποσύρθηκε στην Τριγλία με την ελπίδα της επιστροφής στην μητρόπολη Δράμας, η οποία κατέστη δυνατή το 1908 μ.Χ. με την ψήφιση του νέου τουρκικού συντάγματος. Η ενθουσιώδης υποδοχή που του επιφύλαξε ο λαός της Δράμας συνδέθηκε με την έξαρση του εθνικού αγώνα, γι' αυτό και χαρακτηρίστηκε από την Υψηλή Πύλη επικίνδυνος για την δημόσια τάξη. Ανακλήθηκε εκ νέου από την μητρόπολη Δράμας (20 Ιανουαρίου 1909 μ.Χ.) και αποσύρθηκε πάλι στην Τριγλία μέχρι την μετάθεση του στην μητρόπολη Σμύρνης (11 Μαρτίου 1910 μ.Χ.).

Στην Μητρόπολη Σμύρνης συνέχισε τους εθνικούς του αγώνες, οργάνωσε δε πάνδημο συλλαλητήριο για να καταγγείλει τις βιαιότητες των Βουλγάρων στην Μακεδονία εναντίον των Ελλήνων, την υποστήριξη των τουρκικών αρχών προς την βουλγαρική προπαγάνδα και τις γενικότερες καταπιέσεις της Υψηλής Πύλης εναντίον του Ελληνισμού του Οθωμανικού κράτους. Οι τουρκικές αρχές της περιοχής θορυβήθηκαν και πέτυχαν την απομάκρυνση του από την μητρόπολη Σμύρνης (1914 μ.Χ.), στην οποία επέστρεψε μετά την ανακωχή του Μούδρου (1918 μ.Χ.). Κατά την περίοδο της ελληνικής διοίκησης της Σμύρνης (1919 - 1922 μ.Χ.), λειτουργούσε ως αναμφισβήτητος εθνάρχης του μικρασιάτικου Ελληνισμού και ως ο εμπνευσμένος ηγέτης της «Μικρασιατικής Άμυνας» για την δημιουργία αυτόνομου κράτους σε περίπτωση ήττας του ελληνικού στρατού. Η κατάρρευση όμως του μικρασιάτικου μετώπου (Αύγουστος 1922 μ.Χ.) απογοήτευσε τον μεγαλόπνοο μητροπολίτη, ο όποιος αποδοκίμασε τα σχέδια των Μεγάλων Δυνάμεων για την απομάκρυνση του ελληνικού στοιχείου από την Μικρά Ασία. Η εισβολή των Τούρκων στην Σμύρνη υπήρξε η δοκιμασία των εθνικών του οραμάτων. Αρνήθηκε να εγκαταλείψει τον λαό του, παρά την πίεση των προξένων της Αγγλίας και της Γαλλίας. Στις 27 Αυγούστου 1922 μ.Χ. συνελήφθη από τον Τούρκο φρούραρχο της πόλης Νουρεντίν πασά, μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας στο ναό της Αγίας Φωτεινής, και παραδόθηκε στον εξαγριωμένο τουρκικό όχλο. Έπειτα από φρικτά βασανιστήρια βρήκε μαρτυρικό θάνατο. Ο εκφραστής των εθνικών πόθων κατέστη πλέον το σύμβολο των τραγικών πεπραγμένων του Γένους. Το δίτομο έργο του Περί Εκκλησίας, τα άρθρα του στα περιοδικά Εκκλησιαστική Αλήθεια και Ιερός Πολύκαρπος και η όλη κηρυκτική του δράση αναδεικνύουν την υπέροχη πνευματική μορφή του εθνομάρτυρα Ιεράρχη.

Στο μαρτύριο του μητροπολίτη παρευρέθηκαν και οι 20 Γάλλοι ναύτες, την αντίδραση των οποίων περιέγραψε ο Γάλλος συγγραφέας Ρενέ Πουώ:

Μία γαλλική περίπολος από είκοσι άνδρες, τους οποίους συνόδευα μαζί μ’ έναν άλλο πολιτοφύλακα, κατευθύνθηκε αμέσως στη Μητρόπολη, με σκοπό να πεισθεί ο μητροπολίτης να έλθει και να παραμείνει στην εκκλησία της Sacre-Coeur ή στο Γαλλικό Προξενείο. Ο μητροπολίτης Χρυσόστομος δεν δέχθηκε, λέγοντας ότι σαν καλός ποιμένας είχε χρέος να μείνει κοντά στο ποίμνιό του. Όταν η περίπολος έβγαινε από τη Μητρόπολη, ένα αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν ένας Τούρκος αξιωματικός και δύο στρατιώτες, με τις λόγχες πάνω στα όπλα, σταμάτησε μπροστά από το μητροπολιτικό κτίριο. Ο αξιωματικός ανέβηκε επάνω και διέταξε τον μητροπολίτη να τον ακολουθήσει στον Νουρεντίν πασά, τον στρατιωτικό διοικητή. Βλέποντας ότι απάγεται ο μητροπολίτης, είπα στους άνδρες της περιπόλου να πάρουμε από πίσω το αυτοκίνητο. Φθάσαμε μπροστά στον Μεγάλο Στρατώνα, όπου βρισκόταν ο στρατιωτικός διοικητής, ο στρατηγός Νουρεντίν. Ο αξιωματικός που συνόδευε τον Χρυσόστομο, τον οδήγησε μπροστά στον Νουρεντίν. Σε δέκα λεπτά, και ενώ ο Χρυσόστομος κατέβαινε, βγήκε στο μπαλκόνι του κτιρίου ο Νουρεντίν πασάς, ο οποίος απευθύνθηκε στους χίλους με χίλιους πεντακόσιους μουσουλμάνους, άνδρες και γυναίκες, που βρίσκονταν στην πλατεία· τους είπε ότι τους παραδίδει, τον μητροπολίτη, προσθέτοντας χαρακτηριστικά τις φράσεις: «Αν σας έκανε καλό, να του το ανταποδώσετε· αν σας έκανε κακό, να του κάνετε και εσείς κακό!»

Ο όχλος άρπαξε χωρίς χρονοτριβή τον μητροπολίτη και τον οδήγησε πιο πέρα, μπροστά στο κομμωτήριο του Ismail, ενός Ιταλού προστατευόμενου· εκεί σταμάτησαν και τον έντυσαν με μία άσπρη μπλούζα που πήραν από τον κομμωτή· άρχισαν αμέσως να τον χτυπούν λυσσασμένα με γροθιές και με ξύλα, και να τον φτύνουν στο πρόσωπο· του τρύπησαν με μαχαιριές το σώμα· του ξερίζωσαν τη γενειάδα· του έβγαλαν τα μάτια· του έκοψαν τη μύτη και τα αυτιά. Πρέπει να σημειώσουμε, ότι η γαλλική περίπολος παρακολουθούσε τα γεγονότα μέχρι τη σκηνή που περιγράψαμε. Οι άνδρες που την αποτελούσαν (επρόκειτο για ναύτες), είχαν βγει έξω απ’ τα ρούχα τους, έτρεμαν χωρίς υπερβολή από την αγανάκτηση και ήθελαν να επέμβουν. Ο επικεφαλής, όμως, αξιωματικός, με το περίστροφο στο χέρι ακολουθούσε τις διαταγές που τους είχαν δοθεί και τους εμπόδισε να κάνουν οποιαδήποτε κίνηση. Στη συνέχεια, δεν είδαμε πια το μητροπολίτη, που τον αποτελείωσαν σε μικρή απόσταση πιο πέρα.

(Rene Puaux, «Ο θάνατος της Σμύρνης», Αθήνα 1992, σσ. 57-58).

Άγιος Αμβρόσιος Μητροπολίτης Μοσχονησίων
Ο Άγιος Αμβρόσιος σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Ιεροσολύμων και στη θεολογική Ακαδημία του Κιέβου. Υπήρξε δε εφημέριος σε πολλές ελληνικές κοινότητες της Κριμαίας (Θεοδοσίας, Συμφεροπόλεως, Σεβαστουπόλεως). Το 1913 μ.Χ. χειροτονήθηκε βοηθός επίσκοπος της Μητροπόλεως Σμύρνης με τον τίτλο Ξανθουπόλεως, αναπλήρωσε δε τον εξόριστο μητροπολίτη κατά τη διάρκεια του Α' παγκοσμίου πολέμου. Το 1919 μ.Χ. χρησιμοποιήθηκε ως πατριαρχικός έξαρχος στα Μοσχονήσια, το δε 1922 μ.Χ. έγινε Μητροπολίτης Μοσχονησίων. Κατά τη Μικρασιατική καταστροφή τάφηκε ζωντανός, από τους Τούρκους μαζί με άλλους εννέα Ιερείς σε λάκκο έξω από την πόλη των Κυδωνιών (15 Σεπτεμβρίου 1922 μ.Χ.).

Άγιος Προκόπιος Λαζαρίδης Μητροπολίτης Ικονίου (1911 - 1923 μ.Χ.)
Προηγουμένως επίσκοπος Αμφιπόλεως (1894 - 1899 μ.Χ.) και Μητροπολίτης Δυρραχείου (1899 - 1906 μ.Χ.) και Φιλαδέλφειας (1906 - 1911 μ.Χ.). Ήταν και αυτός μεταξύ των εθνοϊερομαρτύρων εκείνων των χρόνων.

Οι συνθήκες γι' αυτόν ήταν ιδιαίτερες. Οι νεότουρκοι προσπαθούσαν να οργανώσουν τουρκορθόδοξη Εκκλησία, ανεξάρτητη απ' το Πατριαρχείο, χρησιμοποιώντας αποκλειστικά τη τουρκική γλώσσα. Για το σκοπό αυτό πίεζαν ιερείς να προσχωρήσουν σ' αυτή τη προσπάθεια. Αλλά απέτυχαν. Ιδιαίτερα στην Ανατολία - τα βάθη της Μικράς Ασίας - είχαν εγκλωβίσει τους ορθοδόξους και τους υπέβαλλαν σε φοβερές κακώσεις μέχρι να αποσκιρτήσουν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Τρείς μάλιστα αρχιερείς, με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Ικονίου Προκόπιο, τους ανάγκαζαν να προβούν σε αυθαίρετη και αντικανονική χειροτονία επισκόπου, έτσι ώστε να διαρρηχτούν οι σχέσεις τους με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και να χειραφετηθούν αυθαίρετα ως αυτοτελής τουρκορθόδοξη Σύνοδος. Εν μέσω αυτής της καταδυναστεύσεως του ποιμνίου και των ποιμένων του, αλλά και των απελπισμένων κλαυθμών του λαού, ο Μητροπολίτης Προκόπιος παρέδωσε το πνεύμα του στον Μέγα Αρχιερέα και Σωτήρα Χριστό, προμαχώντας και συμπάσχοντας με τους στενάζοντες Έλληνες χριστιανούς της Ανατολίας.

Άγιος Γρηγόριος Μητροπολίτης Κυδωνιών (22 Ιουλίου 1908 - 3 Οκτωβρίου 1922)
Προηγουμένως διετέλεσε και μητροπολίτης Τιβεριουπόλεως και Στρωμνίτσης (12 Οκτωβρίου 1902 μ.Χ. - 22 Ιουλίου 1908 μ.Χ.). Το κοσμικό του όνομα ήταν Αναστάσιος Αντωνιάδης ή Σαατσόγλου και, κατά μεταγλώττιση δική του, Ωρολογάς. Γεννήθηκε στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας το 1864 μ.Χ. Ως Ιεροκήρυκας ανήκει στους πρώτους που στο κήρυγμα χρησιμοποίησαν τη δημοτική γλώσσα. Και στις τρεις μητροπόλεις που υπηρέτησε εργάστηκε με ζήλο και επιτυχία για την προάσπιση των εθνικών ελληνικών δικαίων και ιδιαίτερα συνεργάστηκε γι' αυτά με τον μητροπολίτη Δράμας Χρυσόστομο Καλαφάτη (1902 - 1910 μ.Χ.), τον κατόπιν εθνομάρτυρα μητροπολίτη Σμύρνης (1910 - 1922 μ.Χ.). Στις 12 Οκτωβρίου 1902 μ.Χ. χειροτονήθηκε μητροπολίτης στη σπουδαία από εθνικής απόψεως επαρχία Τιβεριουπόλεως και Στρωμνίτσης στην οποία αγωνίστηκε όχι μόνο κατά των τούρκων αλλά ιδιαίτερα εναντίον του βουλγαρικού κομιτάτου, μέλη του οποίου προσπάθησαν, πολλές φορές, να τον δολοφονήσουν (1905 μ.Χ.). Η τουρκική κυβέρνηση, όταν πληροφορήθηκε την εθνική δράση του Γρηγορίου, ανάγκασε το Οικουμενικό Πατριαρχείο να απομακρύνει τον Γρηγόριο, μεταθέτοντας τον στη νεοσύστατη μητρόπολη Κυδωνιών στις 22 Ιουνίου 1908 μ.Χ., όπου ο Γρηγόριος συνέχισε την εθνική του δράση. Το 1918 μ.Χ. κατηγορήθηκε από τους Τούρκους για εσχάτη προδοσία, δικάστηκε δύο φορές στο Στρατοδικείο της Σμύρνης, καταδικάστηκε και φυλακίστηκε. Μετά την αποφυλάκιση του (16 Οκτωβρίου 1918 μ.Χ.) και την κατάληψη των Κυδωνιών από τον ελληνικό στρατό (19 Μαΐου 1919 μ.Χ.), ο Γρηγόριος δεν απομακρύνθηκε από την επαρχία του, για υποθέσεις της οποίας πολλές φορές ήλθε σε αντίθεση με τον ύπατο αρμοστή στη Σμύρνη Αριστείδη Στεργιάδη. Μετά την αποχώρηση των ελληνικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών από τις Κυδωνιές, ο Γρηγόριος, σε σύσκεψη με τη δημογεροντία, εισηγήθηκε την αναχώρηση των κατοίκων των Κυδωνιών και τη μεταφορά τους στη Μυτιλήνη, για να αποφύγουν τη σφαγή από τους Τούρκους, αλλά δυστυχώς οι υποδείξεις του δεν έγιναν αποδεκτές. Έτσι το δράμα των κατοίκων των Κυδωνιών άρχισε στις 22 Αυγούστου 1922 μ.Χ., όταν άτακτος τουρκικός στρατός κατέσφαξε κοντά στην κωμόπολη Φράνελι του Αδραμυττηνού Κόλπου 4.000 Έλληνες κατοίκους των Κυδωνιών. Ο μητροπολίτης Γρηγόριος, παρά τους εξευτελισμούς που υφίστατο από τις τουρκικές αρχές, τις επισκεπτόταν και αγωνιζόταν να σώσει και να θρέψει το ποίμνιο του. Όταν δε στις 15 Σεπτεμβρίου πληροφορήθηκε τη σφαγή του μητροπολίτη Μοσχονησίων Αμβροσίου και των 6.000 κατοίκων τους από τους Τούρκους, ο Γρηγόριος αγωνίστηκε υπεράνθρωπα και κατόρθωσε να συγκατατεθούν οι Τούρκοι να έλθουν ελληνικά πλοία από τη Μυτιλήνη με αμερικανική σημαία και με την εγγύηση του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού και να παραλάβουν 20.000 Έλληνες από τις 35.000 που κατοικούσαν τις Κυδωνιές. Ο Γρηγόριος αρνήθηκε να αναχωρήσει και στις 30 Σεπτεμβρίου οι Τούρκοι τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν. Στη φυλακή βασανίστηκε φρικτά και στις 3 Οκτωβρίου, μαζί με άλλους Ιερείς και προκρίτους των Κυδωνιών που είχαν επίσης συλληφθεί θανατώθηκε.

Άγιος Ευθύμιος Μητροπολίτης Ζήλων
Ο Ευθύμιος Αγριτέλης, υπήρξε επίσκοπος Ζήλων από το 1912 μ.Χ. έως το 1921 μ.Χ. Μοναχός της Ιεράς Μονής Λειμώνας, σπούδασε στη Θεολογική σχολή της Χάλκης και κατόπιν έκανε διδάσκαλος και Ιεροκήρυκας στη Λέσβο και πρωτοσύγκελος στη μητρόπολη Μηθύμνης. Στις 12 Ιουνίου 1912 μ.Χ. χειροτονήθηκε επίσκοπος Ζήλων. Ως επίσκοπος ανέπτυξε μεγάλη θρησκευτική και εθνική δράση. Όταν η δράση του έγινε γνωστή στους Κεμαλιστές Τούρκους, συνελήφθη και φυλακίστηκε μαζί με άλλους πρόκριτους της επαρχίας Αμασείας στις 21 Ιανουαρίου 1921 μ.Χ. Με αίτηση του, ζήτησε από την κεμαλική κυβέρνηση της Άγκυρας να θεωρηθεί μόνο αυτός ένοχος και να απαλλαγούν οι υπόλοιποι συλληφθέντες. Μάλιστα μπροστά στο δικαστήριο απολογήθηκε με θαυμάσια αγόρευση. Στη φυλακή υπέστη πολλά βασανιστήρια, από τα όποια και πέθανε στις 29 Μαΐου 1921 μ.Χ. Μετά δε τον θάνατο του ήλθε και η καταδικαστική απόφαση του τούρκικου δικαστηρίου!