[...] Η Εκκλησία και η Θεία Ευχαριστία, είναι χώρος γεύσεως των εσχάτων. Της Βασιλείας του Θεού. Του κόσμου που έρχεται αλλά δεν είναι ακόμη εδώ. Εκεί που δεν θα υπάρχει το κακό, ο πόνος, η ασθένεια και ο θάνατος. Η Θεία κοινωνία είναι φάρμακο αθανασίας, όχι σε αυτόν τον κόσμο αλλά στο μέλλοντα. Είναι σχέση, διαθήκη, ενότητα με τον Χριστό. Κοινωνώ και ενώνομαι με τον έρωτα της ζωής μου, αυτόν που ούτε ο θάνατος θα μας χωρίσει!
Αυτή βέβαια η σχέση με την ποτήριον της Θείας Ευχαριστίας με τον ίδιο τον Χριστό σίγουρα μας ενδυναμώνει, μας ενισχύει, γλυκαίνει την ύπαρξη μας, μας χαρίζει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, αλλά δεν μας κάνει εδώ στην ζωή αυτή αθάνατους και άνοσους. Εδώ γευόμαστε μερικώς αυτό που θα έρθει καθ' ολοκληρία στην Βασιλεία Του Θεού. Στο κόσμο αυτό θα αρρωστήσουμε και θα πεθάνουμε αλλά θα αναστηθούμε εις ζωήν αιώνιο. [...]
[...] Η εκκλησία μας, όλοι εμείς βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική ευθύνη και πρέπει να αποδείξουμε ότι γνωρίζουμε βιωματικά ποιος είναι ο Χριστός και όχι ιδεολογικά. Πρέπει να φανερώσουμε σε όλους, ότι ο Χριστιανός είναι ο άνθρωπος της κοινωνικής ευθύνης και αλληλεγγύης. Που δεν νοιάζεται για την ψυχούλα του, αλλά για τις ψυχές όλων. Που δεν τον νοιάζει αυτός να πάει στο παράδεισο και όλοι οι άλλοι να μείνουν έξω. Κανείς παράδεισος δεν υπάρχει όταν είσαι μόνος, και μάλιστα κλεισμένος στον εγωισμό σου.
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
[πηγή]
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου