Πηγή: Αντίφωνο
Τα τελευταία χρόνια γενικευτικοί αφορισμοί κατακεραυνώνουν την Ελληνική κοινωνία. Όσο κι αν διαφέρουν αυτές οι φωνές συντείνουν στην διαπίστωση μιας πικρής αποτυχίας.
Ο Ηλίας Παπαγιαννόπουλος προσπαθεί να καταλάβει αυτή την συμφωνία όχι ως κατάληξη αλλ' ως αφετητηρία. Δύο κείμενα του στο περιοδικό Φρέαρ (τεύχη 8 και 11) διερευνούν το ζήτημα.
Στο πρώτο κείμενο «Πολύ πριν, πολύ μετά, σήμερα. Ο Νεοελληνικός Πολιτικός Χρόνος και ο Χρήστος Βακαλόπουλος» διερευνάται η δυναμική σχέση με το παρελθόν και τον τόπο στο πολύπλευρο έργο του Χρήστου Βακαλόπουλου, ένα έργο τολμηρό και γόνιμο που έθεσε, ήδη στον καιρό του, το ζήτημα.
Στο δεύτερο κείμενο «Κρίση και Νεοελληνικές γενεαλογίες: τρία παραδείγματα» διερευνούνται τα ερμηνευτικά σχήματα τριών στοχαστών (Αξελός, Κονδύλης, Ράμφος) που θεωρούν, με κάποιες διαφορές, το Νεοελληνικό πείραμα αποτυχημένο.
Ο Ηλίας Παπαγιαννόπουλος εξετάζει την Νεοελληνική συνθήκη χωρίς να την καταδικάζει ούτε και να την δικαιώνει. Στο υπέδαφος των κειμένων αυτών υπάρχουν πολλά ανοικτά θέματα, που θίγονται ελάχιστα προς το παρόν ενώ παράλληλα δίνουν μια υπόσχεση συνέχειας, περαιτέρω έρευνας και συζήτησης. Ένα από αυτά είναι αν, μέσα στη δίνη της Ιστορίας, τα πράγματα μετριούνται μόνο με όρους ισχύος και επικράτησης.
https://www.youtube.com/watch?t=215&v=v1qwJSuPobA
https://www.youtube.com/watch?t=215&v=v1qwJSuPobA
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου